Mevlânâ/Mevlevîlik bir dildir, bir yaşama üslubudur, bir terbiyedir. Bu terbiyede yerdeki taş ayağın ucu ile ittirilmez, yere eğilinir, el ile alınır ve bir kenara besmele ile konulur. Bu terbiyede insanlar bir yerden sırtını dönerek çıkmaz, hafif geri geri gider. Çünkü insana sırt dönülmez. Bu terbiyede büyükler, küçüklere sorar "Nasılsın evladım?" diye. Küçükler, büyüklere sormaz.