Irpin’deki Barış Sokağı sakinlerinin şimdi yeni bir mücadelesi var – önümüzdeki kıştan nasıl kurtulacakları.
Barış Sokağı anlamına gelen Velytsia Myru, Şubat ayında başlayan geniş çaplı Rus işgali sırasında ağır hasar gördü.
Caddenin başındaki L şeklinde bir binada, büyük bir grup sakin ortak bir misyonla birleşiyor.
Şubat ve Mart ayına ait pek çok acı hatırayı paylaşırken, binalarının kışa hazır olmadığını da biliyorlar.
Kiev yakınlarındaki Irpin’de Rusya’nın Ukrayna’daki saldırganlığı sırasında bir binanın bahçesinde meydana gelen patlamada bir araçta füze isabet etti.
Binanın ortasındaki pencereler geniş kara deliklerdir – oradaki daireler bir füze ve ardından çıkan yangınla tahrip olmuştur. Binadaki diğer tüm ailelerin pencereleri patlamalarla havaya uçtu. Kıştan önce düşen sıcaklıklarla birlikte apartmanlarda havalar iyice soğuyor.
Mahalle sakinleri, camların değiştirilmesi için yardım kuruluşlarıyla temas halinde. Pencereleri ölçtüler, ancak şu ana kadar haber yok.
Bir kenara biraz para koyanlar, pencerelerini kendi pahasına değiştiriyorlar.
Liubov Zavoruhina, Ukrayna’nın Irpin kentinde dairesinin ve önüne diktiği bahçenin yanında duruyor.
Liubov Zavoruhina, “Bu binada yaşıyorum ve bu bina bu Rus işgali sırasında ağır hasar gördü” diyor. Evimde çok hasar var. Balkonda ve apartmanda camlar kırık, kapılarım hasarlı, buzdolabım, gardırobum. Emekli maaşım çok düşük, camları değiştiremiyorum. Kış geliyor ve biz ısıtmayı açmak istiyoruz ama camlar böyle kalsa nasıl olur? Sıcaklık gidecek…”
Yerel köpek, bahar aylarında tek başına hayatta kalmak zorunda kaldı, tüm hayatı boyunca tanıdığı sakinleri mahallede görmekten mutlu oldu.
Mart ayının ilk günlerinde, üç kişi hariç hepsi kaçtı ya da buradan tahliye edildi. Kalanlardan sadece ikisi hayatta kaldı. Bugün oturulabilecek tüm apartmanlar sahiplerinin geri döndüğünü görmüş ancak hayat yeniden canlanmamıştır.
Sakinlerin çoğu emekli ve birileri her zaman bahçede, bina girişlerine yakın banklarda oturarak vakit geçiriyor. Buradaki sohbetler uzundur, genellikle neler olup bittiği ve bundan sonra ne olacağı hakkında, bazen de yaşananlar hakkındadır.
“Ah, pencereleri kapatan bu sinemanın geceleri çıkardığı sesi biliyor musun? Rüzgar esiyor ve gerçekten korkutucu oluyor,” diyor binanın yakınında oturan 85 yaşındaki sakin Nadia Pavlivna.
Lidia ve Nadia, Rusya’nın Irpin’de Ukrayna’yı işgali sırasında füze tarafından hasar gören binalarının yanında oturuyorlar. Ekim 2022
Ailesinin yaşadıklarını hatırlayan 74 yaşındaki Lidia, ağlamaya başlar. Kızı, patlamaların ardından pencereden çıkan cam kırıkları nedeniyle ağır yaralandı. Sağlığı hiçbir zaman tam olarak düzelmedi. Lidia, gözlerindeki ışıltıyı, her zaman sahip olduğu bu yaşam sevincini kaybettiğini hatırlıyor.
Kiev, Ukrayna yakınlarındaki Irpin’deki çok katlı binada yıkılan bir dairenin içi
Sakinleri uzun süre belirsizlik içinde yaşadı. Önce hasarlı binanın yıkılacağı söylendi.
Daha sonra başka bir komisyon geldi ve revizyonun mümkün olduğu ortaya çıktı – birkaç orta katın yapılarının değiştirilmesi gerekiyordu. Şu ana kadar bu işler için bir bütçe yok ve tadilat için bir tarih verilmedi.
Ayrıca ağır hasar gören çatı, üst katlardaki daireleri kış aylarında daha fazla çürümekten kurtarmak için yalnızca geçici olarak kaplandı.
Ukrayna, Kiev yakınlarındaki Irpin’de sakinler seyyar bir sokak satıcısından sebze satın alıyorlar.
Bir sabah, sakinlerle konuşurken her zamanki gibi banklarda otururken bir minibüsün geldiğini görüyorum. Avluda sessizce konuşan sakinler biraz heyecanlandı. Genç, enerjik bir adam minibüsünden sebze satıyor – patates, havuç, lahana. Sakinler “Pahalı değil” konusunda hemfikirdir ve minibüsü yakınında bir sıra toplanır.
36 yaşındaki başka bir sakin Anastasia, “Bazen kasabada dolaşırken, burada hayat eskisi gibi görünüyor….ama sonra bakınca tüm bu hasarlı binaları görüyorsunuz…..” diyor.
Füze saldırısından sonra evini kaybederek harap olan Polonya’dan Irpin’e ilk döndüğünde, kasabadaki canlı atmosferle zıtlık acı çekmesine neden oldu. Bugün sadece önüne gelene odaklanıyor ve kafeleri, nargile barları, ziyaretçilerle dolu restoranları, oyun alanları ve çocuklarla dolu parkları ile şehrin, hayatın devam ettiğini hatırlatmasına yardımcı oluyor.
Kiev yakınlarındaki Irpin’deki Myru caddesindeki bina, Ukrayna’daki savaşın ilk aylarında bir füze tarafından hasar gördü.
‘Hayalet kasaba değil’ Bucha sakinleri diyor
Rus ordusunun geri çekilmesinden sonra orada toplu mezarlar ve çok sayıda ceset bulunmasının ardından bu baharda dünya haberlerine çıkan Irpin ile komşu Kiev’in uydu kenti Bucha arasında gözle görülür bir bölünme yok. Irpin’de doğru yönde yürümeye devam ederseniz, sonunda Bucha’ya ulaşırsınız.
Burada daha az bina hasar gördü, ancak kaybedilen insan yaşamının sayısı önemli ölçüde daha yüksek. Bu, birçok hanenin kayıptan veya burada yaşadıklarından etkilendiği anlamına gelir.
Yapabilenler, geçmişi geride bırakma arzusuyla yavaş yavaş hayatlarını yeniden inşa ederek ilerlemeye çalışıyorlar.
Bir hayalet kasabanın yeni görüntüsü yerel halkı rahatsız eder. Bucha, Kiev’in çok yeşil bir aile dostu banliyösü olarak büyümeye çok yatırım yaptı ve bu konsept etrafında inşa edilmiş çok sayıda küçük yerel işletme vardı.
“Burada bir daha yaşayıp yaşayamayacağımızı anlamak için tüm Kiev banliyölerini arabayla dolaştık. Ancak birçok çocuğun buraya geri döndüğü ve Bucha’nın yaşamaya devam ettiği ortaya çıktı” – genç bir anne paylaşıyor.
Sırt çantama bakmakla meşguldüm ki, uzun kıvırcık saçlı, kocaman gülümseyen genç bir kadın, elinde bir pasta ve yanında küçük bir çocuk tarafından karşılandı. 37 yaşındaki Julia, yanında durduğum kafenin sahibi ve 5 çocuk annesi çıktı. Aslen Donetsk’ten, birkaç yıl önce ailesiyle birlikte buraya yerleşmeye karar verdiğinde Bucha’ya ilk görüşte aşık oldu.
Julia Nichvoloda, Kiev, Ukrayna yakınlarındaki Bucha’nın Rus işgali sırasında hasar gördükten sonra restore ettiği Bucha’daki kafesinde oturuyor.
Kahvehanesi sokak kavgaları sırasında ağır hasar gördü, camları kırıldı, pastalar ve mobilyalar ortadan kayboldu. Bugün, pencerelerdeki bazı camlar değiştirildi, bazıları hala tahtalı. Yerel ziyaretçiler üzerine Julia’ya iyi dilekler yazarlar.
Julia, müşterilerin kendisine ve kafe çalışanlarına bıraktığı iyi dilekleri ve destek sözlerini tahtalı pencerelerde gösteriyor. Irpin, Ukrayna
Mart ayında Rus askerleri geldi ve zırhlı araçlarını evinin önündeki çimenliğe park etti. Başka şansı olmadığını söyleyerek ailesinin kaçmasına izin verdiler.
“Savaş başladığında ilk önce hiçbir yere gitmemeye karar verdik – burayı seviyoruz, burası bizim evimiz, bu bizim işimiz. Birçok insan ayrılmaya başladığında bile kalmaya karar verdik. 10 Mart’a kadar Bucha işgal edildi ve Rus askerleri evimize geldi ve hayatta kalmak istiyorsak kaçmak için son bir şansımız olduğunu söyledi. “Bugün sivilleri öldürmeme emri aldık, bu yüzden bu sizin güvenli bir şekilde kaçmanız için bir fırsat” dediler.
Bugün aile, ilerlemek için büyük bir istekle Bucha’ya geri döndü. Eskiden ‘Kahve ve şarap’ olarak adlandırılan kahvehanelerinin adı artık ‘Kahve ve Barış’tır.
“Birkaç yıl önce kendi kahve dükkanımı açma hayalim vardı, diye devam ediyor Julia. Her şey mahvolduktan sonra yeni hayalim yeniden çalışmaya başlamaktı. Ve burayı eski haline çevir, tekrar sıcacık yapmak için, tekrar kaç. İnsanların burada çocuklarıyla, aileleriyle, arkadaşlarıyla bir araya gelmesini istiyorum. Bir fincan kahve, bir kadeh şarap içip sohbet etmek… Bu konuşmaların yaşadığımız o korkunç olaylarla ilgili olmasını istemiyorum, herkesin geri dönmesini ve çocuklarımızın tekrar gülümsediğini görmesini istiyorum.”
Barış Sokağı anlamına gelen Velytsia Myru, Şubat ayında başlayan geniş çaplı Rus işgali sırasında ağır hasar gördü.
Caddenin başındaki L şeklinde bir binada, büyük bir grup sakin ortak bir misyonla birleşiyor.
Şubat ve Mart ayına ait pek çok acı hatırayı paylaşırken, binalarının kışa hazır olmadığını da biliyorlar.
Kiev yakınlarındaki Irpin’de Rusya’nın Ukrayna’daki saldırganlığı sırasında bir binanın bahçesinde meydana gelen patlamada bir araçta füze isabet etti.
Binanın ortasındaki pencereler geniş kara deliklerdir – oradaki daireler bir füze ve ardından çıkan yangınla tahrip olmuştur. Binadaki diğer tüm ailelerin pencereleri patlamalarla havaya uçtu. Kıştan önce düşen sıcaklıklarla birlikte apartmanlarda havalar iyice soğuyor.
Mahalle sakinleri, camların değiştirilmesi için yardım kuruluşlarıyla temas halinde. Pencereleri ölçtüler, ancak şu ana kadar haber yok.
Bir kenara biraz para koyanlar, pencerelerini kendi pahasına değiştiriyorlar.
Liubov Zavoruhina, Ukrayna’nın Irpin kentinde dairesinin ve önüne diktiği bahçenin yanında duruyor.
Liubov Zavoruhina, “Bu binada yaşıyorum ve bu bina bu Rus işgali sırasında ağır hasar gördü” diyor. Evimde çok hasar var. Balkonda ve apartmanda camlar kırık, kapılarım hasarlı, buzdolabım, gardırobum. Emekli maaşım çok düşük, camları değiştiremiyorum. Kış geliyor ve biz ısıtmayı açmak istiyoruz ama camlar böyle kalsa nasıl olur? Sıcaklık gidecek…”
Yerel köpek, bahar aylarında tek başına hayatta kalmak zorunda kaldı, tüm hayatı boyunca tanıdığı sakinleri mahallede görmekten mutlu oldu.
Mart ayının ilk günlerinde, üç kişi hariç hepsi kaçtı ya da buradan tahliye edildi. Kalanlardan sadece ikisi hayatta kaldı. Bugün oturulabilecek tüm apartmanlar sahiplerinin geri döndüğünü görmüş ancak hayat yeniden canlanmamıştır.
Sakinlerin çoğu emekli ve birileri her zaman bahçede, bina girişlerine yakın banklarda oturarak vakit geçiriyor. Buradaki sohbetler uzundur, genellikle neler olup bittiği ve bundan sonra ne olacağı hakkında, bazen de yaşananlar hakkındadır.
“Ah, pencereleri kapatan bu sinemanın geceleri çıkardığı sesi biliyor musun? Rüzgar esiyor ve gerçekten korkutucu oluyor,” diyor binanın yakınında oturan 85 yaşındaki sakin Nadia Pavlivna.
Lidia ve Nadia, Rusya’nın Irpin’de Ukrayna’yı işgali sırasında füze tarafından hasar gören binalarının yanında oturuyorlar. Ekim 2022
Ailesinin yaşadıklarını hatırlayan 74 yaşındaki Lidia, ağlamaya başlar. Kızı, patlamaların ardından pencereden çıkan cam kırıkları nedeniyle ağır yaralandı. Sağlığı hiçbir zaman tam olarak düzelmedi. Lidia, gözlerindeki ışıltıyı, her zaman sahip olduğu bu yaşam sevincini kaybettiğini hatırlıyor.
Kiev, Ukrayna yakınlarındaki Irpin’deki çok katlı binada yıkılan bir dairenin içi
Sakinleri uzun süre belirsizlik içinde yaşadı. Önce hasarlı binanın yıkılacağı söylendi.
Daha sonra başka bir komisyon geldi ve revizyonun mümkün olduğu ortaya çıktı – birkaç orta katın yapılarının değiştirilmesi gerekiyordu. Şu ana kadar bu işler için bir bütçe yok ve tadilat için bir tarih verilmedi.
Ayrıca ağır hasar gören çatı, üst katlardaki daireleri kış aylarında daha fazla çürümekten kurtarmak için yalnızca geçici olarak kaplandı.
Ukrayna, Kiev yakınlarındaki Irpin’de sakinler seyyar bir sokak satıcısından sebze satın alıyorlar.
Bir sabah, sakinlerle konuşurken her zamanki gibi banklarda otururken bir minibüsün geldiğini görüyorum. Avluda sessizce konuşan sakinler biraz heyecanlandı. Genç, enerjik bir adam minibüsünden sebze satıyor – patates, havuç, lahana. Sakinler “Pahalı değil” konusunda hemfikirdir ve minibüsü yakınında bir sıra toplanır.
36 yaşındaki başka bir sakin Anastasia, “Bazen kasabada dolaşırken, burada hayat eskisi gibi görünüyor….ama sonra bakınca tüm bu hasarlı binaları görüyorsunuz…..” diyor.
Füze saldırısından sonra evini kaybederek harap olan Polonya’dan Irpin’e ilk döndüğünde, kasabadaki canlı atmosferle zıtlık acı çekmesine neden oldu. Bugün sadece önüne gelene odaklanıyor ve kafeleri, nargile barları, ziyaretçilerle dolu restoranları, oyun alanları ve çocuklarla dolu parkları ile şehrin, hayatın devam ettiğini hatırlatmasına yardımcı oluyor.
Kiev yakınlarındaki Irpin’deki Myru caddesindeki bina, Ukrayna’daki savaşın ilk aylarında bir füze tarafından hasar gördü.
‘Hayalet kasaba değil’ Bucha sakinleri diyor
Rus ordusunun geri çekilmesinden sonra orada toplu mezarlar ve çok sayıda ceset bulunmasının ardından bu baharda dünya haberlerine çıkan Irpin ile komşu Kiev’in uydu kenti Bucha arasında gözle görülür bir bölünme yok. Irpin’de doğru yönde yürümeye devam ederseniz, sonunda Bucha’ya ulaşırsınız.
Burada daha az bina hasar gördü, ancak kaybedilen insan yaşamının sayısı önemli ölçüde daha yüksek. Bu, birçok hanenin kayıptan veya burada yaşadıklarından etkilendiği anlamına gelir.
Yapabilenler, geçmişi geride bırakma arzusuyla yavaş yavaş hayatlarını yeniden inşa ederek ilerlemeye çalışıyorlar.
Bir hayalet kasabanın yeni görüntüsü yerel halkı rahatsız eder. Bucha, Kiev’in çok yeşil bir aile dostu banliyösü olarak büyümeye çok yatırım yaptı ve bu konsept etrafında inşa edilmiş çok sayıda küçük yerel işletme vardı.
“Burada bir daha yaşayıp yaşayamayacağımızı anlamak için tüm Kiev banliyölerini arabayla dolaştık. Ancak birçok çocuğun buraya geri döndüğü ve Bucha’nın yaşamaya devam ettiği ortaya çıktı” – genç bir anne paylaşıyor.
Sırt çantama bakmakla meşguldüm ki, uzun kıvırcık saçlı, kocaman gülümseyen genç bir kadın, elinde bir pasta ve yanında küçük bir çocuk tarafından karşılandı. 37 yaşındaki Julia, yanında durduğum kafenin sahibi ve 5 çocuk annesi çıktı. Aslen Donetsk’ten, birkaç yıl önce ailesiyle birlikte buraya yerleşmeye karar verdiğinde Bucha’ya ilk görüşte aşık oldu.
Julia Nichvoloda, Kiev, Ukrayna yakınlarındaki Bucha’nın Rus işgali sırasında hasar gördükten sonra restore ettiği Bucha’daki kafesinde oturuyor.
Kahvehanesi sokak kavgaları sırasında ağır hasar gördü, camları kırıldı, pastalar ve mobilyalar ortadan kayboldu. Bugün, pencerelerdeki bazı camlar değiştirildi, bazıları hala tahtalı. Yerel ziyaretçiler üzerine Julia’ya iyi dilekler yazarlar.
Julia, müşterilerin kendisine ve kafe çalışanlarına bıraktığı iyi dilekleri ve destek sözlerini tahtalı pencerelerde gösteriyor. Irpin, Ukrayna
Mart ayında Rus askerleri geldi ve zırhlı araçlarını evinin önündeki çimenliğe park etti. Başka şansı olmadığını söyleyerek ailesinin kaçmasına izin verdiler.
“Savaş başladığında ilk önce hiçbir yere gitmemeye karar verdik – burayı seviyoruz, burası bizim evimiz, bu bizim işimiz. Birçok insan ayrılmaya başladığında bile kalmaya karar verdik. 10 Mart’a kadar Bucha işgal edildi ve Rus askerleri evimize geldi ve hayatta kalmak istiyorsak kaçmak için son bir şansımız olduğunu söyledi. “Bugün sivilleri öldürmeme emri aldık, bu yüzden bu sizin güvenli bir şekilde kaçmanız için bir fırsat” dediler.
Bugün aile, ilerlemek için büyük bir istekle Bucha’ya geri döndü. Eskiden ‘Kahve ve şarap’ olarak adlandırılan kahvehanelerinin adı artık ‘Kahve ve Barış’tır.
“Birkaç yıl önce kendi kahve dükkanımı açma hayalim vardı, diye devam ediyor Julia. Her şey mahvolduktan sonra yeni hayalim yeniden çalışmaya başlamaktı. Ve burayı eski haline çevir, tekrar sıcacık yapmak için, tekrar kaç. İnsanların burada çocuklarıyla, aileleriyle, arkadaşlarıyla bir araya gelmesini istiyorum. Bir fincan kahve, bir kadeh şarap içip sohbet etmek… Bu konuşmaların yaşadığımız o korkunç olaylarla ilgili olmasını istemiyorum, herkesin geri dönmesini ve çocuklarımızın tekrar gülümsediğini görmesini istiyorum.”