Kraliçe II. Elizabeth’in ölümü, dünyanın en uzun çıraklık eğitimlerinden birini sona erdirdi ve Charles III’ün İngiltere tahtına çıktığını gördü. Ülke dışındaki pek çok kişiye, anayasal monarşinin ardı ardına odaklanmak yabancı görünebilir. 19. ve 20. yüzyıl boyunca, çoğu Avrupa ülkesi, kendi haklarını ortadan kaldırmak için adımlar attı. kalıcı monarşiler.
Avrupa’da sadece 12 ulus bu güne kadar bir monarşi biçimini koruyor. Bunlar Andorra, Belçika, Danimarka, Lihtenştayn, Lüksemburg, Monako, Hollanda, Norveç, İspanya, İsveç, Vatikan ve Birleşik Krallık’tır.
Monarşilerin kaldırıldığı tüm ülkelerde, hala son hükümdarların torunları var.
Bu insanlar, tarihin eli onlara farklı kartlar dağıtırsa, yeni atananlara benzer bir konumda olacaklarını bilerek hayatlarına devam ediyorlar. Kral Charles IIIİngiltere’de.
İşte hiç var olmamış Avrupa hükümdarlarının listesi.
Ayrıca, eğlenceli bir gerçek, yeterince geriye giderseniz, bu müstakbel vekillerin neredeyse tamamı Birleşik Krallık Kraliyet Ailesi ile ilgilidir.
Arnavutluk
Arnavutluk’un son kralı aynı zamanda bir dereceye kadar ikinci kraldı. Ortaçağ Arnavutluk Krallığı’nın hükümdarları varken, 20. yüzyılda uzun süredir yürürlükten kaldırılmış olan hükümdarlar.
Geçen yüzyılda, Arnavutluk’ta iki kez bir kral vardı. Birincisi, Arnavutluk’un 1924’e kadar süren 1912’deki bağımsızlığından sonra Birinci Dünya Savaşı’ndan hemen önceydi.
İkinci kez, Başkan Zog’un 1928’de kendisini kral ilan etmesiydi ve bu, İtalya’nın 1939’da işgal etmesine kadar sürdü.
Bugün, Zog’un torunu Leka II, tahtın kalan varisi. Diplomat ve Başkan’a siyasi danışman olarak çalıştı.
Avusturya-Macaristan
Avusturya-Macaristan İmparatorluğu’nun 1918’de parçalanması, Birinci Dünya Savaşı’ndaki kaybının doğrudan sonucuydu.
1914’te Franz Ferdinand’ın öldürülmesinden sonra, I. Karl tahtın varisi oldu ve 1916’da tahta geçti. Torunu Karl von Habsburg bugün hayatta ve geçmiş-İmparatorluğun doğal varisi.
Karl, Avusturya için bir MEP olarak görev yaptı ve ‘Kim Kimdir’ adlı bir Avusturya TV şovuna ev sahipliği yaptı.
Franz Ferdinand ve eşi Sonia (solda); Karl von Habsburg (sağda)
Bulgaristan
Bulgaristan, 1946’da monarşiyi kaldırmak için bir referandum düzenledi ve halkın yüzde 95,6’sı lehte oy kullandı. O sırada, hüküm süren Çar II. Simeon ülkeyi terk etmek zorunda kaldı.
Şaşırtıcı bir şekilde, II. Simeon hala hayatta ve onu bu listede hüküm süren hükümdar olan iki kişiden biri yapıyor. Simeon II, 1943’te görevi babasından devraldığında henüz altı yaşındaydı. Dalai Lama’nın yanı sıra, İkinci Dünya Savaşı’ndan kalan tek yaşayan devlet başkanları onlar.
Yine de Bulgaristan’a dönen, politikacı olan ve 2001 ile 2005 yılları arasında ülkenin Başbakanı olan II. Simeon için kötü bir kariyer olmadı.
Fransa
Yani burada biraz karmaşık bir tane var. Fransız tahtının varisi olduğunu iddia eden dört farklı kişi var. Bunun nedeni büyük ölçüde Fransa’daki kraliyet ailesinden kurtulma sürecinin daha karmaşık olanlardan biri olmasıydı.
İddia sahibi ilk kişi Louis Alphonse de Bourbon veya Louis XX. 1715’te ölen Louis XIV’in tahtının doğrudan varisi.
Sorun, Louis XX’nin, Fransız tahtı hakkından vazgeçip İspanya kralı olan oğlu Philip V aracılığıyla Louis XIV ile ilgilidir. Bu da Louis XX’yi İspanyol tahtının potansiyel varisi yapıyor. Ama bu, büyükbabası Infante Jaime hakkından vazgeçtiği için karmaşıktır.
Louis XX de tek varis değil çünkü 1830’daki Fransız Devrimi’nden sonra Charles X tahttan indirildi ve yerine kuzeni Orléans Dükü Louis Philippe geçti. Bu, en büyük varisi Jean, Paris Kontu veya Jean IV olan kısa ömürlü House Orleans monarşisini başlattı.
Louis XIV’in soyundan gelen Prens Charles-Emmanuel de Bourbon-Parme, ayrıldı ve oğlu, Kral Louis XVI’nın idam edildiği anı tam olarak anmak için Paris’te toplandı.
Ama hepsi bu değil. Orléans Hanesi 18 yıl sonra 1848 Fransız Devrimi’nde devrildi. Orléans’ın yerini Napoléon’un yeğeni Louis-Napoléon Bonaparte aldı. Napoléon önceki iki devrimden önce de imparatordu ve kendisinin de bazı mirasçıları var.
Napoléon’un yaşayan en eski varisi, Fransız bir politikacı olan Charles Napoléon’dur. Ancak, babasının vasiyetinde torununun Napoléon hanedanının başına geçmesini istediğini belirttiği gibi, o bile açıkça görünen varis değil. Bu, Jean-Christophe Napoléon’u gerçek varis yapıyor. Vay canına. The Crown’u piknik gibi gösteriyor.
Gürcistan
Rahat bir nefes alın. Gürcistan’ın tahtın sadece iki potansiyel varisi var. Gürcistan, 1801’de Rus İmparatorluğu’nun bir parçası olduğunda monarşisini kaybetti.
Nugzar Bagration-Gruzinsky, Gürcistan’ın 1800’de ölen son kralı XII.
Gürcü tahtının bu iki potansiyel varisi arasındaki tüm farklılıklar, David aile soylarını birleştirerek Nugzar’ın kızıyla evlendiğinde bir kenara bırakıldı.
Almanya
Almanya, 1918’den önce Bavyera ve Prusya gibi imparatorluğunda var olan birden fazla krallığa sahip olduğu için biraz karmaşık bir ülke. Ancak işleri basitleştirmek için, sadece Alman İmparatorluğu’na talip olana bakacağız.
Son Alman İmparatoru, Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra bir devrimin bölgeyi parlamenter Weimar Cumhuriyeti’ne dönüştürdüğü 1918 yılına kadar hüküm süren II. Wilhelm’di.
Kaiser Willhelm II (solda); Georg Friedrich Prinz (sağda)
Wilhelm II’nin büyük-büyük torunu Georg Friedrich Ferdinand. Aynı zamanda Birleşik Krallık Kraliçesi Victoria’nın dördüncü büyük torunu. Diğer taklitçilerin çoğuyla karşılaştırıldığında, daha düşük bir profil tutuyor ve ailesinin kalan saraylarında hayatın tadını çıkarıyor.
Yunanistan
Yunanistan, bir huzursuzluk döneminden sonra hükümdarını kaldırmak için 1973’te bir referandum düzenledi ve bu da onları en son vazgeçen Avrupa ülkesi haline getirdi.
O sırada, hüküm süren hükümdar II. Konstantin’di ve hala hayatta ve tekmeliyor. 2004 Olimpiyat Oyunları için Yunanistan’a dönmeden önce sürgünde yaşadı ve şimdi ülkede yaşıyor.
İtalya
İtalya 1861 yılına kadar birleşik bir ülke değildi. O zamandan 1946’ya kadar ülke Savoy Hanedanı tarafından yönetildi. İtalya’nın monarşisi, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra kısmen Kral’ın diktatör Benito Mussolini’ye verdiği desteğin bir sonucu olarak kaldırıldı.
Günümüzde, Vittorio Emanuele, II. Umberto’nun oğlu olan son kral olarak tahtta hak talebinde bulunanlardan biridir. Ancak buna itiraz eden, 1861’den 1878’e kadar hüküm süren Kral II. Emanuele’nin büyük-büyük-büyük-torunu olan üçüncü kuzeni Aimone.
Vittorio, 2002’de dönene kadar hayatının büyük bir bölümünde İtalya’da sürgündeydi. Bir miktar tartışmaya yol açtı, 1969’da kendini kral ilan etti, 1978’de cinayetle suçlandı ve 2006’da yolsuzluktan hapse girdi.
Umberto II ve Belçika Prensesi Marie Jose (solda); Vittorio Emanuele (sağda)
Litvanya
Litvanya ve Polonya, 1569’da, bireysel ulus statüsünü ve monarşisini bir süreliğine sona erdiren tek bir toplulukta birleşti.
Birinci Dünya Savaşı sırasında, farklı zamanlarda Monako ve Arnavutluk’ta taht için sıraya girmiş gibi görünen Urach Dükü Wilhelm Karl, sonunda Haziran 1918’de yeni bağımsızlığına kavuşan Litvanya’nın Kralı oldu.
Yine de uzun sürmedi ve Almanya’nın savaşta teslim olmasından beş ay sonra tahttan indirildi. Yine de, yaşayan varisi Inigo teknik olarak bu kısa taht için uygun, ancak ülkeyi ilk kez 2009’da 47 yaşındayken ziyaret etti.
Karadağ
Karadağ, 1918’de Birinci Dünya Savaşı’nın sonunda Yugoslavya’nın kurulmasıyla monarşisini kaybetti.
Nicholas, Karadağ’ın ilk ve son kralı Nicholas I’in yaşayan varisi. Nicholas I’e kadar, Karadağ kraliyeti manevi bir roldü ve liderlerin aynı zamanda piskopos olduğu anlamına geliyordu. Bu Prens-Piskoposlara vladikas deniyordu ve bekardı. Nicholas I ve babası bunu değiştirdi ve ülkenin tek kralı oldu.
Portekiz
Portekizliler 1910’da monarşilerini devirdiler. Son kral, çocuğu olmayan II. Manuel’di. Bu, tahtın resmi çizgisinin, yaşayan akrabası Duarte Pio’nun birçok şeyin yanı sıra monarşileri savunan bir politikacı olan Kral I. Miguel’in soy ağacından geldiği anlamına geliyordu.
Eski Portekiz Kralı II. Manuel, eşi Hohenzollern Prensesi Augusta Victoria ve Belçika Prensesi Henriette ile (solda); Duarte Pio (sağda)
Romanya
Romanya Kralı I. Michael, ülke 1947’de komünist bir hükümet kurduğunda son kral oldu.
Michael I’in en büyük kızı, taht üzerinde hak iddia eden Margareta’dır. Rumen hükümeti tarafından tanınan bir eylem olmamasına rağmen, babası bunu bile belirledi.
Ancak Paul Philippe, kendisinin yasal varis olduğunu iddia ediyor. Babası Kral II. Carol’ın kendisinden önce bir kadından çocuğu olduğu için I. Michael’ın kral olmamam gerektiğini iddia ediyor. O çocuk Paul Phillippe’in babası. Cumhuriyeti tanımasına rağmen, Paul Philippe bu konuda o kadar yaralanmış ki, babasını Carol II’nin oğlu olarak tanıması için ülkeye dava açmıştı.
1937’de II. Carol yönetimindeki veraset kuralları nedeniyle işleri daha da karmaşık hale getiren şey, teknik olarak Karl Friedrich’in tahtın varisi olmasıdır. Her ne kadar başlıkla ilgilenmediğini iddia etse de.
Rusya
Büyüklerden biri. bu Romanov Çarları Rusya mutsuz bir sonla karşılaştı. 1917 Şubat Devrimi, ailenin, 1918’de, muhtemelen Lenin’in emriyle, idam edilmeden önce iktidarı bıraktığını gördü.
Romanov ailesinin pek çok üyesi Rus devriminin bir parçası olarak idam edildi, gerçek teknik ardılının kim olduğu konusunda bir süre kafa karışıklığı yaşandı. En dikkate değer olanı, son Çar II. Nicholas’ın kızı Anastasia olduğunu iddia eden Anna Anderson’dı.
Çar II. Nicholas (solda); Maria Vladimirovna Romanov (sağda)
Bunun yerine, genel olarak, İmparator II. Alexander’ın sırasıyla büyük-büyük-torunu ve büyük-büyük-torunu olan Maria Vladimirovna veya Karl Emichof’un olası mirasçılar olduğu kabul edilir. Alternatif olarak, II. Nicholas’ın büyük yeğeni Alexis Andreievich’in oğlunun da bir iddiası olabilir. Taht için hak iddia eden üç kişi de tanınmak isteyip istemedikleri konusunda savaşmak için adil bir zaman harcadılar.
Sırbistan ve Yugoslavya
Son olarak, bu ikisi tahtlarına aynı hak sahibine sahip oldukları için birlikte gidebilirler. Sırbistan 1918’de Yugoslavya’nın bir parçası olduğunda, Sırbistan Kralı I. Peter, Sırpların, Hırvatların ve Slovenlerin Kralı olarak Yugoslavya Kralı I. Peter oldu.
1945’te Kral II. Peter, Yugoslavya Kralı olarak görevden alındı ve Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti kuruldu. Oğlu Alexander, Birleşik Krallık’ta büyüdü ve tahmin ettiğiniz gibi, monarşinin restorasyonuna inanıyor.
Avrupa’da sadece 12 ulus bu güne kadar bir monarşi biçimini koruyor. Bunlar Andorra, Belçika, Danimarka, Lihtenştayn, Lüksemburg, Monako, Hollanda, Norveç, İspanya, İsveç, Vatikan ve Birleşik Krallık’tır.
Monarşilerin kaldırıldığı tüm ülkelerde, hala son hükümdarların torunları var.
Bu insanlar, tarihin eli onlara farklı kartlar dağıtırsa, yeni atananlara benzer bir konumda olacaklarını bilerek hayatlarına devam ediyorlar. Kral Charles IIIİngiltere’de.
İşte hiç var olmamış Avrupa hükümdarlarının listesi.
Ayrıca, eğlenceli bir gerçek, yeterince geriye giderseniz, bu müstakbel vekillerin neredeyse tamamı Birleşik Krallık Kraliyet Ailesi ile ilgilidir.
Arnavutluk
Arnavutluk’un son kralı aynı zamanda bir dereceye kadar ikinci kraldı. Ortaçağ Arnavutluk Krallığı’nın hükümdarları varken, 20. yüzyılda uzun süredir yürürlükten kaldırılmış olan hükümdarlar.
Geçen yüzyılda, Arnavutluk’ta iki kez bir kral vardı. Birincisi, Arnavutluk’un 1924’e kadar süren 1912’deki bağımsızlığından sonra Birinci Dünya Savaşı’ndan hemen önceydi.
İkinci kez, Başkan Zog’un 1928’de kendisini kral ilan etmesiydi ve bu, İtalya’nın 1939’da işgal etmesine kadar sürdü.
Bugün, Zog’un torunu Leka II, tahtın kalan varisi. Diplomat ve Başkan’a siyasi danışman olarak çalıştı.
Avusturya-Macaristan
Avusturya-Macaristan İmparatorluğu’nun 1918’de parçalanması, Birinci Dünya Savaşı’ndaki kaybının doğrudan sonucuydu.
1914’te Franz Ferdinand’ın öldürülmesinden sonra, I. Karl tahtın varisi oldu ve 1916’da tahta geçti. Torunu Karl von Habsburg bugün hayatta ve geçmiş-İmparatorluğun doğal varisi.
Karl, Avusturya için bir MEP olarak görev yaptı ve ‘Kim Kimdir’ adlı bir Avusturya TV şovuna ev sahipliği yaptı.
Franz Ferdinand ve eşi Sonia (solda); Karl von Habsburg (sağda)
Bulgaristan
Bulgaristan, 1946’da monarşiyi kaldırmak için bir referandum düzenledi ve halkın yüzde 95,6’sı lehte oy kullandı. O sırada, hüküm süren Çar II. Simeon ülkeyi terk etmek zorunda kaldı.
Şaşırtıcı bir şekilde, II. Simeon hala hayatta ve onu bu listede hüküm süren hükümdar olan iki kişiden biri yapıyor. Simeon II, 1943’te görevi babasından devraldığında henüz altı yaşındaydı. Dalai Lama’nın yanı sıra, İkinci Dünya Savaşı’ndan kalan tek yaşayan devlet başkanları onlar.
Yine de Bulgaristan’a dönen, politikacı olan ve 2001 ile 2005 yılları arasında ülkenin Başbakanı olan II. Simeon için kötü bir kariyer olmadı.
Fransa
Yani burada biraz karmaşık bir tane var. Fransız tahtının varisi olduğunu iddia eden dört farklı kişi var. Bunun nedeni büyük ölçüde Fransa’daki kraliyet ailesinden kurtulma sürecinin daha karmaşık olanlardan biri olmasıydı.
İddia sahibi ilk kişi Louis Alphonse de Bourbon veya Louis XX. 1715’te ölen Louis XIV’in tahtının doğrudan varisi.
Sorun, Louis XX’nin, Fransız tahtı hakkından vazgeçip İspanya kralı olan oğlu Philip V aracılığıyla Louis XIV ile ilgilidir. Bu da Louis XX’yi İspanyol tahtının potansiyel varisi yapıyor. Ama bu, büyükbabası Infante Jaime hakkından vazgeçtiği için karmaşıktır.
Louis XX de tek varis değil çünkü 1830’daki Fransız Devrimi’nden sonra Charles X tahttan indirildi ve yerine kuzeni Orléans Dükü Louis Philippe geçti. Bu, en büyük varisi Jean, Paris Kontu veya Jean IV olan kısa ömürlü House Orleans monarşisini başlattı.
Louis XIV’in soyundan gelen Prens Charles-Emmanuel de Bourbon-Parme, ayrıldı ve oğlu, Kral Louis XVI’nın idam edildiği anı tam olarak anmak için Paris’te toplandı.
Ama hepsi bu değil. Orléans Hanesi 18 yıl sonra 1848 Fransız Devrimi’nde devrildi. Orléans’ın yerini Napoléon’un yeğeni Louis-Napoléon Bonaparte aldı. Napoléon önceki iki devrimden önce de imparatordu ve kendisinin de bazı mirasçıları var.
Napoléon’un yaşayan en eski varisi, Fransız bir politikacı olan Charles Napoléon’dur. Ancak, babasının vasiyetinde torununun Napoléon hanedanının başına geçmesini istediğini belirttiği gibi, o bile açıkça görünen varis değil. Bu, Jean-Christophe Napoléon’u gerçek varis yapıyor. Vay canına. The Crown’u piknik gibi gösteriyor.
Gürcistan
Rahat bir nefes alın. Gürcistan’ın tahtın sadece iki potansiyel varisi var. Gürcistan, 1801’de Rus İmparatorluğu’nun bir parçası olduğunda monarşisini kaybetti.
Nugzar Bagration-Gruzinsky, Gürcistan’ın 1800’de ölen son kralı XII.
Gürcü tahtının bu iki potansiyel varisi arasındaki tüm farklılıklar, David aile soylarını birleştirerek Nugzar’ın kızıyla evlendiğinde bir kenara bırakıldı.
Almanya
Almanya, 1918’den önce Bavyera ve Prusya gibi imparatorluğunda var olan birden fazla krallığa sahip olduğu için biraz karmaşık bir ülke. Ancak işleri basitleştirmek için, sadece Alman İmparatorluğu’na talip olana bakacağız.
Son Alman İmparatoru, Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra bir devrimin bölgeyi parlamenter Weimar Cumhuriyeti’ne dönüştürdüğü 1918 yılına kadar hüküm süren II. Wilhelm’di.
Kaiser Willhelm II (solda); Georg Friedrich Prinz (sağda)
Wilhelm II’nin büyük-büyük torunu Georg Friedrich Ferdinand. Aynı zamanda Birleşik Krallık Kraliçesi Victoria’nın dördüncü büyük torunu. Diğer taklitçilerin çoğuyla karşılaştırıldığında, daha düşük bir profil tutuyor ve ailesinin kalan saraylarında hayatın tadını çıkarıyor.
Yunanistan
Yunanistan, bir huzursuzluk döneminden sonra hükümdarını kaldırmak için 1973’te bir referandum düzenledi ve bu da onları en son vazgeçen Avrupa ülkesi haline getirdi.
O sırada, hüküm süren hükümdar II. Konstantin’di ve hala hayatta ve tekmeliyor. 2004 Olimpiyat Oyunları için Yunanistan’a dönmeden önce sürgünde yaşadı ve şimdi ülkede yaşıyor.
İtalya
İtalya 1861 yılına kadar birleşik bir ülke değildi. O zamandan 1946’ya kadar ülke Savoy Hanedanı tarafından yönetildi. İtalya’nın monarşisi, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra kısmen Kral’ın diktatör Benito Mussolini’ye verdiği desteğin bir sonucu olarak kaldırıldı.
Günümüzde, Vittorio Emanuele, II. Umberto’nun oğlu olan son kral olarak tahtta hak talebinde bulunanlardan biridir. Ancak buna itiraz eden, 1861’den 1878’e kadar hüküm süren Kral II. Emanuele’nin büyük-büyük-büyük-torunu olan üçüncü kuzeni Aimone.
Vittorio, 2002’de dönene kadar hayatının büyük bir bölümünde İtalya’da sürgündeydi. Bir miktar tartışmaya yol açtı, 1969’da kendini kral ilan etti, 1978’de cinayetle suçlandı ve 2006’da yolsuzluktan hapse girdi.
Umberto II ve Belçika Prensesi Marie Jose (solda); Vittorio Emanuele (sağda)
Litvanya
Litvanya ve Polonya, 1569’da, bireysel ulus statüsünü ve monarşisini bir süreliğine sona erdiren tek bir toplulukta birleşti.
Birinci Dünya Savaşı sırasında, farklı zamanlarda Monako ve Arnavutluk’ta taht için sıraya girmiş gibi görünen Urach Dükü Wilhelm Karl, sonunda Haziran 1918’de yeni bağımsızlığına kavuşan Litvanya’nın Kralı oldu.
Yine de uzun sürmedi ve Almanya’nın savaşta teslim olmasından beş ay sonra tahttan indirildi. Yine de, yaşayan varisi Inigo teknik olarak bu kısa taht için uygun, ancak ülkeyi ilk kez 2009’da 47 yaşındayken ziyaret etti.
Karadağ
Karadağ, 1918’de Birinci Dünya Savaşı’nın sonunda Yugoslavya’nın kurulmasıyla monarşisini kaybetti.
Nicholas, Karadağ’ın ilk ve son kralı Nicholas I’in yaşayan varisi. Nicholas I’e kadar, Karadağ kraliyeti manevi bir roldü ve liderlerin aynı zamanda piskopos olduğu anlamına geliyordu. Bu Prens-Piskoposlara vladikas deniyordu ve bekardı. Nicholas I ve babası bunu değiştirdi ve ülkenin tek kralı oldu.
Portekiz
Portekizliler 1910’da monarşilerini devirdiler. Son kral, çocuğu olmayan II. Manuel’di. Bu, tahtın resmi çizgisinin, yaşayan akrabası Duarte Pio’nun birçok şeyin yanı sıra monarşileri savunan bir politikacı olan Kral I. Miguel’in soy ağacından geldiği anlamına geliyordu.
Eski Portekiz Kralı II. Manuel, eşi Hohenzollern Prensesi Augusta Victoria ve Belçika Prensesi Henriette ile (solda); Duarte Pio (sağda)
Romanya
Romanya Kralı I. Michael, ülke 1947’de komünist bir hükümet kurduğunda son kral oldu.
Michael I’in en büyük kızı, taht üzerinde hak iddia eden Margareta’dır. Rumen hükümeti tarafından tanınan bir eylem olmamasına rağmen, babası bunu bile belirledi.
Ancak Paul Philippe, kendisinin yasal varis olduğunu iddia ediyor. Babası Kral II. Carol’ın kendisinden önce bir kadından çocuğu olduğu için I. Michael’ın kral olmamam gerektiğini iddia ediyor. O çocuk Paul Phillippe’in babası. Cumhuriyeti tanımasına rağmen, Paul Philippe bu konuda o kadar yaralanmış ki, babasını Carol II’nin oğlu olarak tanıması için ülkeye dava açmıştı.
1937’de II. Carol yönetimindeki veraset kuralları nedeniyle işleri daha da karmaşık hale getiren şey, teknik olarak Karl Friedrich’in tahtın varisi olmasıdır. Her ne kadar başlıkla ilgilenmediğini iddia etse de.
Rusya
Büyüklerden biri. bu Romanov Çarları Rusya mutsuz bir sonla karşılaştı. 1917 Şubat Devrimi, ailenin, 1918’de, muhtemelen Lenin’in emriyle, idam edilmeden önce iktidarı bıraktığını gördü.
Romanov ailesinin pek çok üyesi Rus devriminin bir parçası olarak idam edildi, gerçek teknik ardılının kim olduğu konusunda bir süre kafa karışıklığı yaşandı. En dikkate değer olanı, son Çar II. Nicholas’ın kızı Anastasia olduğunu iddia eden Anna Anderson’dı.
Çar II. Nicholas (solda); Maria Vladimirovna Romanov (sağda)
Bunun yerine, genel olarak, İmparator II. Alexander’ın sırasıyla büyük-büyük-torunu ve büyük-büyük-torunu olan Maria Vladimirovna veya Karl Emichof’un olası mirasçılar olduğu kabul edilir. Alternatif olarak, II. Nicholas’ın büyük yeğeni Alexis Andreievich’in oğlunun da bir iddiası olabilir. Taht için hak iddia eden üç kişi de tanınmak isteyip istemedikleri konusunda savaşmak için adil bir zaman harcadılar.
Sırbistan ve Yugoslavya
Son olarak, bu ikisi tahtlarına aynı hak sahibine sahip oldukları için birlikte gidebilirler. Sırbistan 1918’de Yugoslavya’nın bir parçası olduğunda, Sırbistan Kralı I. Peter, Sırpların, Hırvatların ve Slovenlerin Kralı olarak Yugoslavya Kralı I. Peter oldu.
1945’te Kral II. Peter, Yugoslavya Kralı olarak görevden alındı ve Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti kuruldu. Oğlu Alexander, Birleşik Krallık’ta büyüdü ve tahmin ettiğiniz gibi, monarşinin restorasyonuna inanıyor.