Yekaterina Filimonova ve ailesi, Rusya’nın Ukrayna’daki savaşı nedeniyle tehlikede olmayabilirler, ancak etkilerinden kurtulmuş değiller.
İlk ay tabi ki çok üzücüydü benim için çok zordu çocuklar için de çok zordu.
Yekaterina Filimonova
karısı ve annesi
Yekaterina’nın kocası Yaroslav Leonov, Kremlin Eylül ayında kısmi bir seferberlik ilan ettiğinde yurt dışına kaçan savaş çağındaki birçok erkek arasındaydı.
Yekaterina, “İlk ay tabii ki çok üzücüydü ve benim için çok zordu ve çocuklar için zordu” dedi. “Üzgün olduğumda histerik oluyorlar, ağlıyorlar ve geceleri ağlıyorlar. Ve kendimi toparlamam ve duygularımı kontrol altında tutmam gerektiğini anladım.”
Bir bilişim çalışanı olan Yaroslav, artık cephe hattından ve çocuklarından uzakta Belgrad’da yaşıyor.
Yaroslav, “Uzaktaki çocuklar, uzaktaki iş arkadaşlarıyla aynı şey değildir. Meslektaşlarınızla uzaktan anlaşmalara varabilirsiniz,” dedi. “Çocuklarla oynamak istiyorlar ve bunu uzaktan yapmak uygun değil.”
Pek çok babanın aniden ayrılması, Rusya’daki anneleri kendi başlarına çocuk yetiştirmek için mücadele etmeye zorladı.
Anneleri destekleyen bir yardım kuruluşunun kurucu ortaklarından Anastasia Arsenicheva, annelerin bazen daha geniş ailelerinden yardım alamadığını söyledi.
“Bu özellikle, ailelerin mevcut durumla ilgili fikir ayrılıklarına düştüğü ve sonra farklı kararlar aldığı bölgelerde daha belirgindir. Bir kadın boşlukta, tamamen yalnız olduğunda, bu gerçekten ürkütücüdür ve işte o zaman merkezimiz devreye girer. onları desteklemek için.”
Seferberlik ilan edildiğinde, onbinlerce erkek, öldürmeye veya öldürülmeye zorlanmaktan kaçınmak için Rusya sınırlarının ötesine kaçtı. Umutsuz bir seçimdi, ancak benzer yaştaki çoğu Ukraynalı erkek bunu yapamadı.
İlk ay tabi ki çok üzücüydü benim için çok zordu çocuklar için de çok zordu.
Yekaterina Filimonova
karısı ve annesi
Yekaterina’nın kocası Yaroslav Leonov, Kremlin Eylül ayında kısmi bir seferberlik ilan ettiğinde yurt dışına kaçan savaş çağındaki birçok erkek arasındaydı.
Yekaterina, “İlk ay tabii ki çok üzücüydü ve benim için çok zordu ve çocuklar için zordu” dedi. “Üzgün olduğumda histerik oluyorlar, ağlıyorlar ve geceleri ağlıyorlar. Ve kendimi toparlamam ve duygularımı kontrol altında tutmam gerektiğini anladım.”
Bir bilişim çalışanı olan Yaroslav, artık cephe hattından ve çocuklarından uzakta Belgrad’da yaşıyor.
Yaroslav, “Uzaktaki çocuklar, uzaktaki iş arkadaşlarıyla aynı şey değildir. Meslektaşlarınızla uzaktan anlaşmalara varabilirsiniz,” dedi. “Çocuklarla oynamak istiyorlar ve bunu uzaktan yapmak uygun değil.”
Pek çok babanın aniden ayrılması, Rusya’daki anneleri kendi başlarına çocuk yetiştirmek için mücadele etmeye zorladı.
Anneleri destekleyen bir yardım kuruluşunun kurucu ortaklarından Anastasia Arsenicheva, annelerin bazen daha geniş ailelerinden yardım alamadığını söyledi.
“Bu özellikle, ailelerin mevcut durumla ilgili fikir ayrılıklarına düştüğü ve sonra farklı kararlar aldığı bölgelerde daha belirgindir. Bir kadın boşlukta, tamamen yalnız olduğunda, bu gerçekten ürkütücüdür ve işte o zaman merkezimiz devreye girer. onları desteklemek için.”
Seferberlik ilan edildiğinde, onbinlerce erkek, öldürmeye veya öldürülmeye zorlanmaktan kaçınmak için Rusya sınırlarının ötesine kaçtı. Umutsuz bir seçimdi, ancak benzer yaştaki çoğu Ukraynalı erkek bunu yapamadı.