Rusya 24 Şubat’ta ülkeyi işgalini başlatmadan önce Ukrayna’da 7,5 milyon çocuk vardı. O zamandan beri, yaklaşık iki milyon diğer AB ülkelerine kaçtı.
Yabancı bir ülkede hayatlarını yeniden kurma girişimlerinin bir parçası olarak bu Ukraynalı mülteci çocukların çoğu okula geri dönmeye başladı. Bu Ukraynalı çocukların yurtdışındaki yeni hayatlarına nasıl uyum sağladıklarını görmek için Fransa’ya gittim.
Pek çok insan sırf eğlence olsun diye tecavüze uğradı veya öldürüldü. Bunu görmek ya da bunun bir parçası olmak istemiyorsan, gitmelisin.
Okul masasında sessizce oturan bir gencin hemen yukarıdaki sözleri söylemesini beklemezsiniz. Ama 17 yaşındaki Serhii Horbonos tanıştığımızda bana aynen böyle söyledi. Ailesi olmadan Fransa’ya geldi. Hepsi Doğu Ukrayna’daki Dnipro’dan gelen 26 Ukraynalıdan oluşan bir grubun parçası olarak geldi. Öğrencilerin hepsi daha önce hiç tanışmadıkları aynı şehirden olsalar da – o zamandan beri bir aile gibi oldular.
Serhii, 17, şu anda Fransız okul sisteminde okuyan Dnipro’dan gelen 26 genç Ukraynalı mülteciden biri. .
Hepimiz aynı durumda olduğumuzu anlıyoruz. Biri anne babasını kaybederse bu herkes için en kötü şey olur ve herkes yardım ederdi.
Serhii Horbonos
Ukraynalı mülteci
Serhii ile güney Fransa’nın rahat kasabasındaki “Diois School Academy”de tanıştım. Ölmek. Pastoral dağ bölgesi, savaşın parçaladığı Ukrayna’dan daha farklı olamazdı. Okul yönetimi onlar için yoğun bir Fransızca kursu oluşturmuştur. Amaç, diğer kurslara katılabilmeleri için kademeli olarak entegre olmalarına yardımcı olmaktır.
Öğretmenleri bana savaş konuşmalarının sınıfın dışında tutulduğunu söylüyor. Fransızca telaffuzdaki kıkırdamalar arasında bazen ruh hali ağırlaşıyor. Ama ‘U’nun Fransızca sesini okumaya kalkışma yine kahkahaları tetikler.
Akademinin direktörü Jean-Yves Ebel, amacın onlara sadece Fransızca öğretmek değil, aynı zamanda sosyal hayatlarını geri vermek, ergenlik hayatlarını yaşamalarına izin vermek olduğunu söylüyor.
“Eğitimin misyonlarından biri, öğrencilere kişiliklerini ve refahlarını geliştirebilecekleri bir yer sağlamaktır.”
Kievli Andrii, 9, Lyon’da kendi sınıfında Fransızca olmayan tek kişidir.
Asimilasyon Ukraynalı öğrencilerin Fransız okulu derslerine girmesinin çok büyük ve saygıyla yapıldığını gördüm.Kievli 9 yaşındaki küçük Andrii’yi Lyon’daki yeni sınıfında görmek beni duygulandırdı.Yaklaşık 30 kişi arasında Fransızca konuşamayan tek kişi oydu. Öğrencileri. Öğretmeni onunla iletişim kurmak için cep telefonunda bir çeviri uygulaması kullandı.Sınıf arkadaşları jestler ve iyi niyet kullandı.Andrii Ukrayna sınıfının en iyi öğrencilerinden biriydi.Ortamdaki bu dramatik değişikliğe rağmen, şimdi daha fazlasını anlıyor
Gittiğim tüm okullardan bir gülümseme ve bir düşünceyle ayrıldım.Elbette tüm etnik kökenlerden mülteciler ve milliyetler, Ukraynalılara verilen benzeri görülmemiş desteğe değer.
Yabancı bir ülkede hayatlarını yeniden kurma girişimlerinin bir parçası olarak bu Ukraynalı mülteci çocukların çoğu okula geri dönmeye başladı. Bu Ukraynalı çocukların yurtdışındaki yeni hayatlarına nasıl uyum sağladıklarını görmek için Fransa’ya gittim.
Pek çok insan sırf eğlence olsun diye tecavüze uğradı veya öldürüldü. Bunu görmek ya da bunun bir parçası olmak istemiyorsan, gitmelisin.
Okul masasında sessizce oturan bir gencin hemen yukarıdaki sözleri söylemesini beklemezsiniz. Ama 17 yaşındaki Serhii Horbonos tanıştığımızda bana aynen böyle söyledi. Ailesi olmadan Fransa’ya geldi. Hepsi Doğu Ukrayna’daki Dnipro’dan gelen 26 Ukraynalıdan oluşan bir grubun parçası olarak geldi. Öğrencilerin hepsi daha önce hiç tanışmadıkları aynı şehirden olsalar da – o zamandan beri bir aile gibi oldular.
Serhii, 17, şu anda Fransız okul sisteminde okuyan Dnipro’dan gelen 26 genç Ukraynalı mülteciden biri. .
Hepimiz aynı durumda olduğumuzu anlıyoruz. Biri anne babasını kaybederse bu herkes için en kötü şey olur ve herkes yardım ederdi.
Serhii Horbonos
Ukraynalı mülteci
Serhii ile güney Fransa’nın rahat kasabasındaki “Diois School Academy”de tanıştım. Ölmek. Pastoral dağ bölgesi, savaşın parçaladığı Ukrayna’dan daha farklı olamazdı. Okul yönetimi onlar için yoğun bir Fransızca kursu oluşturmuştur. Amaç, diğer kurslara katılabilmeleri için kademeli olarak entegre olmalarına yardımcı olmaktır.
Öğretmenleri bana savaş konuşmalarının sınıfın dışında tutulduğunu söylüyor. Fransızca telaffuzdaki kıkırdamalar arasında bazen ruh hali ağırlaşıyor. Ama ‘U’nun Fransızca sesini okumaya kalkışma yine kahkahaları tetikler.
Akademinin direktörü Jean-Yves Ebel, amacın onlara sadece Fransızca öğretmek değil, aynı zamanda sosyal hayatlarını geri vermek, ergenlik hayatlarını yaşamalarına izin vermek olduğunu söylüyor.
“Eğitimin misyonlarından biri, öğrencilere kişiliklerini ve refahlarını geliştirebilecekleri bir yer sağlamaktır.”
Kievli Andrii, 9, Lyon’da kendi sınıfında Fransızca olmayan tek kişidir.
Asimilasyon Ukraynalı öğrencilerin Fransız okulu derslerine girmesinin çok büyük ve saygıyla yapıldığını gördüm.Kievli 9 yaşındaki küçük Andrii’yi Lyon’daki yeni sınıfında görmek beni duygulandırdı.Yaklaşık 30 kişi arasında Fransızca konuşamayan tek kişi oydu. Öğrencileri. Öğretmeni onunla iletişim kurmak için cep telefonunda bir çeviri uygulaması kullandı.Sınıf arkadaşları jestler ve iyi niyet kullandı.Andrii Ukrayna sınıfının en iyi öğrencilerinden biriydi.Ortamdaki bu dramatik değişikliğe rağmen, şimdi daha fazlasını anlıyor
Gittiğim tüm okullardan bir gülümseme ve bir düşünceyle ayrıldım.Elbette tüm etnik kökenlerden mülteciler ve milliyetler, Ukraynalılara verilen benzeri görülmemiş desteğe değer.