Fenerbahçe’nin eski oyuncusu Alex de Souza, The Players Tribune’e yazı yazdı. Mesleği hakkında yazan Sambacı, Türkiye’de geçirdiği yılları okuyuculara aktardı. İşte Alex de Souza’nın yazdıklarından öne çıkanlar şöyle:
“Fenerbahçe’de yaşadığım yıllarin en çılgın yıllar olacağını hayal bile edemezdim. Sözlere dökmek sahiden epey sıkıntı. Lakin deneyeceğim.”
“Türkiye’deki futbolun eşsiz olduğunu düşünüyorum ve öbür hiç bir şeye benzemediğine eminim. Herkes kulübüne tutkuyla bağlı. Evet, Brezilya’dan daha güçlü bir tutku. Lakin epey temel bir farkla… Herkes rakibi ıslıklıyor, rakip futbolcuyu ıslıklıyor. Lakin güya bir limit var ve o hudut geçilmiyor. Bana her vakit Galatasaray, Beşiktaş, Trabzonspor, Bursaspor taraftarı tarafınca düzgün davranıldı. Havaalanında, sokakta beni nazarann rakip kadro taraftarları gelip benimle çok beğenilen muhabbet ediyorlardı. İşte bu yüzden Türk halkına olan sevgimi hiç bir şey silemez. Benim için unutulmaz bir deneyimdi.”
“Kulüpten ayrıldığım gün konutumun etrafını çeviren insanları hatırlıyorum. Duvarlardan atlayıp, meskenin bahçesine girip, kilometrelerce öteden her şey için teşekkür edip elimi sıkmaya gelen insanları unutmuyorum.”
“henüz bir hafta süren bu nöbet günlerinden birinde ailemle meskende otururken kapı çaldı. Devasa biri çıktı karşıma. Gözüm bir yerden çıkarıyordu bu kişiyi fakat o an nereden olduğunu bulamadım. Daha evvel mahpusa girmiş çıkmış Galatasaraylı bir fanatikti. Adam bana, “Merhaba, benim için bir kaç forma imzalayıp bir de benimle fotoğraf çekilir misin?” dedi. “Tabii ki, içeri gir” dedim. “Alex, bize az çektirmedin. Ancak sana hayranlık ve hürmet duyuyorum” dedi ve bana sarılarak teşekkür etti. Çılgınlık!”
“Rekabet orada büyük. Fenerbahçe x Galatasaray maçları adeta birer savaş. Sen lig şampiyonu olabilirsin fakat şayet rakibine kaybettiysen, tam bir şampiyonluk sayılmaz. Şayet her ikisi de şampiyon olmadıysa da tüm muhabbet ligi başkasından üstte bitirmek üzerine. Ben bunları büyük yoğunlukta yaşadım.”
“Tam 8 dönem. Şampiyon olup, gol hükümdarı olup, Şampiyonlar Ligi’nde küme evresini geçerken, hayatımın en memnuniyet verici hislerini yaşadım. Çeyrek finalde Chelsea’ye karşı oynadık ve daha ileri gitmemiz işten bile değildi. İçeride kazandık ve Londra’da 2-0 mağlup olduk. Her şeyi bir kenara bırakıp futbolun ne kadar mükemmel bir spor olduğunu bir defa daha hatırlatan gecelerden bir tanesiydi.”
“Çok hoş anılardı. Bir kezinde Fenerbahçe tarihinin en büyük oyuncusu Lefter ile öğlen yemeği yemeye gittik. 80’li yaşlarındaydı. Konuşma sırasında takılarak “Benim heykelim var ise, Alex’in de olmalı” dedi. Heykel de yapıldı.”
“Fenerbahçe’de yaşadığım yıllarin en çılgın yıllar olacağını hayal bile edemezdim. Sözlere dökmek sahiden epey sıkıntı. Lakin deneyeceğim.”
“Türkiye’deki futbolun eşsiz olduğunu düşünüyorum ve öbür hiç bir şeye benzemediğine eminim. Herkes kulübüne tutkuyla bağlı. Evet, Brezilya’dan daha güçlü bir tutku. Lakin epey temel bir farkla… Herkes rakibi ıslıklıyor, rakip futbolcuyu ıslıklıyor. Lakin güya bir limit var ve o hudut geçilmiyor. Bana her vakit Galatasaray, Beşiktaş, Trabzonspor, Bursaspor taraftarı tarafınca düzgün davranıldı. Havaalanında, sokakta beni nazarann rakip kadro taraftarları gelip benimle çok beğenilen muhabbet ediyorlardı. İşte bu yüzden Türk halkına olan sevgimi hiç bir şey silemez. Benim için unutulmaz bir deneyimdi.”
“Kulüpten ayrıldığım gün konutumun etrafını çeviren insanları hatırlıyorum. Duvarlardan atlayıp, meskenin bahçesine girip, kilometrelerce öteden her şey için teşekkür edip elimi sıkmaya gelen insanları unutmuyorum.”
“henüz bir hafta süren bu nöbet günlerinden birinde ailemle meskende otururken kapı çaldı. Devasa biri çıktı karşıma. Gözüm bir yerden çıkarıyordu bu kişiyi fakat o an nereden olduğunu bulamadım. Daha evvel mahpusa girmiş çıkmış Galatasaraylı bir fanatikti. Adam bana, “Merhaba, benim için bir kaç forma imzalayıp bir de benimle fotoğraf çekilir misin?” dedi. “Tabii ki, içeri gir” dedim. “Alex, bize az çektirmedin. Ancak sana hayranlık ve hürmet duyuyorum” dedi ve bana sarılarak teşekkür etti. Çılgınlık!”
“Rekabet orada büyük. Fenerbahçe x Galatasaray maçları adeta birer savaş. Sen lig şampiyonu olabilirsin fakat şayet rakibine kaybettiysen, tam bir şampiyonluk sayılmaz. Şayet her ikisi de şampiyon olmadıysa da tüm muhabbet ligi başkasından üstte bitirmek üzerine. Ben bunları büyük yoğunlukta yaşadım.”
“Tam 8 dönem. Şampiyon olup, gol hükümdarı olup, Şampiyonlar Ligi’nde küme evresini geçerken, hayatımın en memnuniyet verici hislerini yaşadım. Çeyrek finalde Chelsea’ye karşı oynadık ve daha ileri gitmemiz işten bile değildi. İçeride kazandık ve Londra’da 2-0 mağlup olduk. Her şeyi bir kenara bırakıp futbolun ne kadar mükemmel bir spor olduğunu bir defa daha hatırlatan gecelerden bir tanesiydi.”
“Çok hoş anılardı. Bir kezinde Fenerbahçe tarihinin en büyük oyuncusu Lefter ile öğlen yemeği yemeye gittik. 80’li yaşlarındaydı. Konuşma sırasında takılarak “Benim heykelim var ise, Alex’in de olmalı” dedi. Heykel de yapıldı.”