Birleşmiş Milletler tahminlerine göre, Meksikalıların yaşam beklentisinin 2065 yılına kadar, kadınlarda 22, erkeklerde 20 yıl artacağı öngörülüyor. Aynı zamanda ve hatta 2020'de emeklilik sisteminde yapılan reformlarla birlikte, Meksika Bankası'na göre, ortalama maaş için yenileme oranının (çalışma hayatı boyunca alınan maaşın bir yüzdesi olarak emekli maaşı tutarının) yalnızca 62 bin dolar olduğu tahmin ediliyor. %. Potansiyel mali kısıtlamalarla birlikte daha uzun bir yaşamın zorluğuyla karşı karşıya kalan kaçınılmaz soru şudur: Ya yıllarımız kaldıysa ve pesomuz eksikse?
Meksika emeklilik sisteminin her biri nüfusun belirli özelliklere sahip belirli bir kesimine hizmet etmek üzere tasarlanmış dört sütunu vardır. Sıfır sütunu, en savunmasız nüfusa yönelik olan ve iki ayda bir 6.000 peso ödeme yapılan Sosyal Yardım Emeklilik'ten oluşuyor; Şu anda yaklaşık 424.176 milyon pesoluk bir gideri temsil ettiğinden, bu sütunun asıl zorluğu sürdürülebilirliğinde yatmaktadır. Halk arasında “Yasa 73” olarak bilinen Birinci Sütun, ekonomik olarak aktif nüfusun katkılarıyla finanse ediliyor ve Conapo'ya göre asıl zorluk, 60 yaş üstü insan sayısının 2070 yılına kadar üç katına çıkması. Bu soruna yanıt olarak, Afores tarafından temsil edilen, her işçinin sermaye piyasalarında büyümesini sağlamak için yatırılan bireysel bir hesaba sahip olduğu ikinci sütun veya “Yasa 97” oluşturuldu. Son bir sütun, bağımsız çalışan ve yukarıda belirtilen sütunların hiçbirine katkıda bulunmayan kişiler için Kişisel Emeklilik Planları (PPR) sunmaktadır.
Yapının nüfusun farklı kesimlerini hedefleyen sütunları olmasına rağmen, Meksika'daki Emeklilik Sisteminin mevcut panoraması parçalı, sürdürülmesi zor ve adaletsizdir. ECLAC'a göre Emeklilik Sistemi içerisinde birbiriyle bağlantısı olmayan 3.000'den fazla emeklilik programı bulunuyor. Bu programlar arasındaki bağlantı eksikliği, etkili emeklilik planlamasının önünde engel oluşturmaktadır. Sürdürülebilirlik açısından Ekonomik ve Bütçe Araştırma Merkezi (CIEP), 2024 yılına kadar emeklilik ödemelerinin ulusal GSYİH'nın %6,3'ünü temsil edeceğini tahmin ediyor. Bu rakam arttıkça sağlık, barınma, eğitim, güvenlik gibi diğer alanlarda da kesinti yapılması gerekecek. Son olarak, eşitlik ve yeterlilik açısından, 2023 yılının ilk çeyreğinde İneginin istihdam edilen nüfusun %55,1'inin kayıt dışı olduğunu bildirdiğini, nüfusun bu kesiminin sıfır sütununa dahil edilmesinin mümkün olduğunu dikkate almak gerekir. Bu durum gelecekte kamu maliyesi üzerindeki baskıyı artıracaktır.
Cumhurbaşkanlığı adaylarının emekli maaşlarına ilişkin önerileri bu bağlamda daha fazla önem kazanıyor ve daha sıkı incelemeye tabi tutulmalı. Herhangi bir teklifin emeklilik sistemimizin karşı karşıya olduğu üç büyük zorluğu doğrudan ele alması önemlidir: parçalanma, sürdürülebilirlik, eşitlik ve yeterlilik.
Meksika emeklilik sisteminin her biri nüfusun belirli özelliklere sahip belirli bir kesimine hizmet etmek üzere tasarlanmış dört sütunu vardır. Sıfır sütunu, en savunmasız nüfusa yönelik olan ve iki ayda bir 6.000 peso ödeme yapılan Sosyal Yardım Emeklilik'ten oluşuyor; Şu anda yaklaşık 424.176 milyon pesoluk bir gideri temsil ettiğinden, bu sütunun asıl zorluğu sürdürülebilirliğinde yatmaktadır. Halk arasında “Yasa 73” olarak bilinen Birinci Sütun, ekonomik olarak aktif nüfusun katkılarıyla finanse ediliyor ve Conapo'ya göre asıl zorluk, 60 yaş üstü insan sayısının 2070 yılına kadar üç katına çıkması. Bu soruna yanıt olarak, Afores tarafından temsil edilen, her işçinin sermaye piyasalarında büyümesini sağlamak için yatırılan bireysel bir hesaba sahip olduğu ikinci sütun veya “Yasa 97” oluşturuldu. Son bir sütun, bağımsız çalışan ve yukarıda belirtilen sütunların hiçbirine katkıda bulunmayan kişiler için Kişisel Emeklilik Planları (PPR) sunmaktadır.
Yapının nüfusun farklı kesimlerini hedefleyen sütunları olmasına rağmen, Meksika'daki Emeklilik Sisteminin mevcut panoraması parçalı, sürdürülmesi zor ve adaletsizdir. ECLAC'a göre Emeklilik Sistemi içerisinde birbiriyle bağlantısı olmayan 3.000'den fazla emeklilik programı bulunuyor. Bu programlar arasındaki bağlantı eksikliği, etkili emeklilik planlamasının önünde engel oluşturmaktadır. Sürdürülebilirlik açısından Ekonomik ve Bütçe Araştırma Merkezi (CIEP), 2024 yılına kadar emeklilik ödemelerinin ulusal GSYİH'nın %6,3'ünü temsil edeceğini tahmin ediyor. Bu rakam arttıkça sağlık, barınma, eğitim, güvenlik gibi diğer alanlarda da kesinti yapılması gerekecek. Son olarak, eşitlik ve yeterlilik açısından, 2023 yılının ilk çeyreğinde İneginin istihdam edilen nüfusun %55,1'inin kayıt dışı olduğunu bildirdiğini, nüfusun bu kesiminin sıfır sütununa dahil edilmesinin mümkün olduğunu dikkate almak gerekir. Bu durum gelecekte kamu maliyesi üzerindeki baskıyı artıracaktır.
Cumhurbaşkanlığı adaylarının emekli maaşlarına ilişkin önerileri bu bağlamda daha fazla önem kazanıyor ve daha sıkı incelemeye tabi tutulmalı. Herhangi bir teklifin emeklilik sistemimizin karşı karşıya olduğu üç büyük zorluğu doğrudan ele alması önemlidir: parçalanma, sürdürülebilirlik, eşitlik ve yeterlilik.