Ağustos ayının sonlarında Amerika Birleşik Devletleri Genel Cerrahı Vivek Murthy şunları yayınladı: Anne ve babaların maruz kaldığı baskı nedeniyle bir uyarı. Rapora göre, 2023'te reşit olmayan çocukların velilerinin %33'ü, yetişkinlerin ise %20'si yüksek düzeyde stres bildirdi.
Stres şiddetli veya uzun süreli olduğunda bakıcıların ruh sağlığına zarar verebilir ve bu da baktıkları çocukları etkileyebilir. Durum o kadar yaygın ki halk sağlığı riski olarak sınıflandırılabilir.
Ebeveynlik her zaman zorlu olmuştur, ancak son yıllarda bu uyarıyı artıracak ne oldu?
Buna göre New York Times ebeveynlik uzmanı Claire Cain Miller Velilerin çocuklara bakma şekli zamanla değişti. Dedelerimizin zamanında her şey daha özgürdü. Çocuklar sokakta oynamak için dışarı çıkıyorlardı ve ebeveynlik sezgiye dayalı daha basit bir görevdi.
Bizim neslimiz gençken, bakımımız altındaki insanlar güvenliğe daha fazla önem vermeye başladı. Şehirler daha karmaşık hale geldi ve özgürce dolaşmak zorlaştı. Bu da çocukları her türlü tehlikeden sanki helikoptermiş gibi koruma zorunluluğu duygusuna dönüştü.
Artık çocuklarımız büyüyor ve onları korumak istemenin yanı sıra, ekonominin giderek daha rekabetçi hale geldiğinin ve kızlarımızın ve oğullarımızın kendilerini üstün kılacak beceriler geliştirmeleri gerektiğinin farkındayız. Buna, anne ve babaların zaman, çaba ve para gerektiren bilişsel ve duygusal gelişimi nasıl etkileyebileceğine dair giderek daha fazla bilimsel kanıt bulunduğunu da eklemeliyiz. Bu nedenle bu aşamaya yoğun üreme adı verilir.
Bu senaryoda ne yapmalı?
Dr. Murthy'nin sunduğu cevap basit değil. Ebeveynlik, yaşam koşulları, gelecekteki zorluklar ve mevcut kanıtlar değiştikçe gelişir. Ancak mevcut talepler sürdürülebilir değil, çünkü biz bakıcılar iyi olmazsak çocukluklar da iyi olmaz.
Stres şiddetli veya uzun süreli olduğunda bakıcıların ruh sağlığına zarar verebilir ve bu da baktıkları çocukları etkileyebilir. Durum o kadar yaygın ki halk sağlığı riski olarak sınıflandırılabilir.
Ebeveynlik her zaman zorlu olmuştur, ancak son yıllarda bu uyarıyı artıracak ne oldu?
Buna göre New York Times ebeveynlik uzmanı Claire Cain Miller Velilerin çocuklara bakma şekli zamanla değişti. Dedelerimizin zamanında her şey daha özgürdü. Çocuklar sokakta oynamak için dışarı çıkıyorlardı ve ebeveynlik sezgiye dayalı daha basit bir görevdi.
Bizim neslimiz gençken, bakımımız altındaki insanlar güvenliğe daha fazla önem vermeye başladı. Şehirler daha karmaşık hale geldi ve özgürce dolaşmak zorlaştı. Bu da çocukları her türlü tehlikeden sanki helikoptermiş gibi koruma zorunluluğu duygusuna dönüştü.
Artık çocuklarımız büyüyor ve onları korumak istemenin yanı sıra, ekonominin giderek daha rekabetçi hale geldiğinin ve kızlarımızın ve oğullarımızın kendilerini üstün kılacak beceriler geliştirmeleri gerektiğinin farkındayız. Buna, anne ve babaların zaman, çaba ve para gerektiren bilişsel ve duygusal gelişimi nasıl etkileyebileceğine dair giderek daha fazla bilimsel kanıt bulunduğunu da eklemeliyiz. Bu nedenle bu aşamaya yoğun üreme adı verilir.
Bu senaryoda ne yapmalı?
Dr. Murthy'nin sunduğu cevap basit değil. Ebeveynlik, yaşam koşulları, gelecekteki zorluklar ve mevcut kanıtlar değiştikçe gelişir. Ancak mevcut talepler sürdürülebilir değil, çünkü biz bakıcılar iyi olmazsak çocukluklar da iyi olmaz.