Amaç her zaman prensipte üretkenliği optimize etmek ve karları en üst düzeye çıkarmak olmuştur. Feodal sistemde faydalar birkaçı için ayrıldı, ancak demokrasi ve kapitalizm, teknolojik ve endüstriyel başarıların kapsamını giderek artan sayıda insan lehine genişletiyordu.
Ekonomik süreçler aynı zamanda kölelik ve sömürgecilik gibi karanlık pasajlara sahipti, ikincisi küresel güçler tarafından fethedilen bölgelerin küfürlü çıkarılması olarak anlaşıldı.
Bununla birlikte, son dört yüzyılın genel bir dengesini yaparak, ekonomik ilerleme olduğunu ve mevcut toplumların atalarına göre maddi açıdan, maddi açıdan çok daha yüksek bir yaşam kalitesinden yararlandığını söyleyebiliriz.
Tabii ki, ekonomik modellerin ideali, bunların açıklığa sahip olmasıdır; Küreselleşme çağındaki serbest ticaret, genel refaha işaret etmelidir.
Ne yazık ki, son on yıllarda ekonominin dinamiklerinin çeşitli yönlerinde bir tür gerileme gördük. Kan sosyal güvenlik, sosyal adalet ve sosyal eşitlik gibi kavramlarda maliyet ve ileriye dönükse, bu fikirlere karşı muhalefetin zemin kazandığı görülüyor.
Vahşi hiperkapitalizmin anlatısı, varlığını genişletmeyi başardı, yoksulluğun zengin olmaları için gerekli olduğuna ya da insanların fakir oldukları ve “istemedikleri” için fakir olduklarını ikna ederek var.
Bu tür konuşmalar tehlikelidir, çünkü empati ve dayanışma gibi erdemleri iptal etmenin yanı sıra en savunmasız grupları sık sık insanlıktan çıkarır. Ciddi olan şey, ekonominin bu vizyonu bizi en güçlü yasanın, insanın bir arada yaşama, varlık açısından uygulanan yasa olduğu vizyonuna geri döndürüyor.
Mümkün olan en büyük kadın ve erkeklerin koşullarını iyileştirmek için ekonomik modelleri kullanma mahkumiyeti ne zaman bozulacak? Büyüyen sosyal ve ekonomik eşitsizlik konusunda endişelenmeliyiz, çünkü sadece haksız değil, aynı zamanda şiddetlendiği yerde istikrarsızlık yaratır.
Tabii ki, büyük ölçüde, bu fenomen insan değerlerinin bozulması ile ilgilidir ve bazılarının kayıtsızlık ve bencilliğin küreselleşmesi olarak adlandırdığı şeye yol açar.
Propaganda, varoluşun anlamının iktidar ve para biriktirmede yattığı yanılsamasını satar, her halükarda bunların ortak iyiliği arayan araçlar olduğunu görmezden gelir.
Thomas Picketty veya Michael Sandel gibi akademisyenler takiben, ahlak felaketi ve eşitsizliklerin ve adaletsizliklerin derinleşmesi ancak kriz, sosyal sorunlar ve yıkımdan kaynaklanabilir. Bu nedenle, daha iyi bir geleceğe arzu olursak, bu sadece hümanizme bahse girerimiz, ekonomiyi yeniden düşünmeye başlarsak mümkün olacaktır.
Cömertlik, liderliğin ilk erdemidir ve projeyi daha müreffeh toplumlara doğru çekmek için varslar eklemek için daha fazla insanın etik ve sosyal değerleri alması gerekmektedir.
Kapitalizm ve demokrasi paradigması sorgulanıyor, ancak reform yaparak ve yeni bir yaklaşım yazarak savunmanın zamanı geldi. Komünizmin ve otoriterizmin alternatifleri felaket olduğunu kanıtladı, bu yüzden onları uygulanabilir olarak görmek aptalca olurdu.
Ekonomik süreçler aynı zamanda kölelik ve sömürgecilik gibi karanlık pasajlara sahipti, ikincisi küresel güçler tarafından fethedilen bölgelerin küfürlü çıkarılması olarak anlaşıldı.
Bununla birlikte, son dört yüzyılın genel bir dengesini yaparak, ekonomik ilerleme olduğunu ve mevcut toplumların atalarına göre maddi açıdan, maddi açıdan çok daha yüksek bir yaşam kalitesinden yararlandığını söyleyebiliriz.
Tabii ki, ekonomik modellerin ideali, bunların açıklığa sahip olmasıdır; Küreselleşme çağındaki serbest ticaret, genel refaha işaret etmelidir.
Ne yazık ki, son on yıllarda ekonominin dinamiklerinin çeşitli yönlerinde bir tür gerileme gördük. Kan sosyal güvenlik, sosyal adalet ve sosyal eşitlik gibi kavramlarda maliyet ve ileriye dönükse, bu fikirlere karşı muhalefetin zemin kazandığı görülüyor.
Vahşi hiperkapitalizmin anlatısı, varlığını genişletmeyi başardı, yoksulluğun zengin olmaları için gerekli olduğuna ya da insanların fakir oldukları ve “istemedikleri” için fakir olduklarını ikna ederek var.
Bu tür konuşmalar tehlikelidir, çünkü empati ve dayanışma gibi erdemleri iptal etmenin yanı sıra en savunmasız grupları sık sık insanlıktan çıkarır. Ciddi olan şey, ekonominin bu vizyonu bizi en güçlü yasanın, insanın bir arada yaşama, varlık açısından uygulanan yasa olduğu vizyonuna geri döndürüyor.
Mümkün olan en büyük kadın ve erkeklerin koşullarını iyileştirmek için ekonomik modelleri kullanma mahkumiyeti ne zaman bozulacak? Büyüyen sosyal ve ekonomik eşitsizlik konusunda endişelenmeliyiz, çünkü sadece haksız değil, aynı zamanda şiddetlendiği yerde istikrarsızlık yaratır.
Tabii ki, büyük ölçüde, bu fenomen insan değerlerinin bozulması ile ilgilidir ve bazılarının kayıtsızlık ve bencilliğin küreselleşmesi olarak adlandırdığı şeye yol açar.
Propaganda, varoluşun anlamının iktidar ve para biriktirmede yattığı yanılsamasını satar, her halükarda bunların ortak iyiliği arayan araçlar olduğunu görmezden gelir.
Thomas Picketty veya Michael Sandel gibi akademisyenler takiben, ahlak felaketi ve eşitsizliklerin ve adaletsizliklerin derinleşmesi ancak kriz, sosyal sorunlar ve yıkımdan kaynaklanabilir. Bu nedenle, daha iyi bir geleceğe arzu olursak, bu sadece hümanizme bahse girerimiz, ekonomiyi yeniden düşünmeye başlarsak mümkün olacaktır.
Cömertlik, liderliğin ilk erdemidir ve projeyi daha müreffeh toplumlara doğru çekmek için varslar eklemek için daha fazla insanın etik ve sosyal değerleri alması gerekmektedir.
Kapitalizm ve demokrasi paradigması sorgulanıyor, ancak reform yaparak ve yeni bir yaklaşım yazarak savunmanın zamanı geldi. Komünizmin ve otoriterizmin alternatifleri felaket olduğunu kanıtladı, bu yüzden onları uygulanabilir olarak görmek aptalca olurdu.