Büyüleyici olan şey, yüksek hızda bağlantı modellerinin dünyayı anlamaya eşdeğer olduğunu nasıl kabul ettiğimizdir. Bu karışıklık, yapay zekanın tekrarlayan görevleri otomatikleştirdiği üretim hattının mantığını stratejik kararların alındığı alana taşıdığımızda dövüldü. Faturalarla eşleşen veya e -postaları sınıflandıran bir algoritma hiçbir şeyi anlamayı düşünmez; Verimliliğini ve noktasını göz kamaştırıyor. Sorun, aynı akıl yürütme yönetim kuruluna yapıldığında ve makineden sadece tahmin etmesini değil, aynı zamanda bir şirketin seyrini neden tanımladıklarını da açıkladığında ortaya çıkar.
Monterrey'deki bir tedarikçinin tesisine baktığında fark açıktır. Lojistiği yöneten yönetici, türbülans almak için standart bir sapmaya danışmaz; İnce kaydırma değişikliklerini, düzenlemeler üzerine bir söylenti, bir amir görsel teması önleme şeklini tespit eder. Bağlamı emme, zayıf sinyalleri anlamla bir anlamda döndürme yeteneği, insan zekasının hammaddesidir. Veri boruları ise geçmişi yutun, korelasyonları çıkarın ve tüküren kısayollar Çalışıyorlar… bağlam değişene kadar. Sonra viral bir tweet, beklenmedik bir yürüyüş veya düzenleyici bir zikzak, dünün modelini bugün toksik yüke dönüştürüyor. Makine tutumsuz; Organizasyon, uyanmazsa faturayı öder.
Bu sahte simetrinin maliyetleri nadiren gelir tablosunda görülmektedir. Birincisi, şirket miyop olur: eğer model geleceği “zaten biliyorsa”, keşif araştırmaları bir lüks gibi görünüyor ve tarihsel tabana uymayan fırsatlar tartışılmıyor bile. İkincisi, örtük bilgi aşınmıştır: Geçmiş krizleri yaşayan uzmanlar, değişkenlere azaltılmış deneyimlerini görür ve demoralize edilmiş, sezgi ve kurumsal bellekten ayrılırlar. Üçüncüsü, sorumluluk seyreltilir; Her şey “algoritmanın ne dediği” ile haklı olduğunda, insan yüzü sonuçların arkasında kaybolur. Son olarak, kültür yüzeysel hale gelir: kusursuz metrik ödüllendirilir ve rahatsız eden merak gömülür.
İşte birkaç açıklama yapmış bir kahraman: Hibrit İstihbarat Orkestrası. Onların liyakat tüm cevaplara sahip olmaktan değil, ne modelin ne de ekibin yapılması gerektiğini bilmediği soruları sormaktan oluşur. Brüt veriler ve anlam kararları arasında eşzamanlı bir çevirmen görevi görür. Uygulamada, göstergeleri anlaşılabilir nedensel hikayelere dönüştürür, raporlarda olmayanları dinler – kırılmayı öngören koridorun çalışması – ve ne zaman daha fazla veri isteyeceğine ve gerçekliği taze gözlerle gözlemlemek için dizüstü bilgisayarı ne zaman kapatacağına karar verir. Silahları eleştirel düşünme, enine merak ve her şeyden önce silikonun görmediğini tanımak için alçakgönüllülük.
Bu rakamın benimsenmesi üç dümen dönüşü gerektirir. Birincisi, itaat etmeden önce sormaktır: Birisi, düz dilde, modelin bu sonuca nasıl geldiğini ve hangi varsayımların sürüklendiğini açıklamadan hiçbir projeksiyon onaylanmamalıdır. İkincisi bağlamı ödüllendirmektir: Bir çalışan platformun göz ardı edildiğine dair bir sinyal uyardığında, şirketin geleceğini koruduğu için tanınmayı hak eder. Üçüncüsü yapıcı zorluğu geliştirmektir: otomatik kararın sorgulandığı forumlar oluşturun, belirleyin Şeytan Avukatları Sonuçları gerginlik ettikleri ve yaratıcı muhalefeti teknolojik gönüllülüğe karşı bir politika olarak canlı tutmaları.
Monterrey'deki bir tedarikçinin tesisine baktığında fark açıktır. Lojistiği yöneten yönetici, türbülans almak için standart bir sapmaya danışmaz; İnce kaydırma değişikliklerini, düzenlemeler üzerine bir söylenti, bir amir görsel teması önleme şeklini tespit eder. Bağlamı emme, zayıf sinyalleri anlamla bir anlamda döndürme yeteneği, insan zekasının hammaddesidir. Veri boruları ise geçmişi yutun, korelasyonları çıkarın ve tüküren kısayollar Çalışıyorlar… bağlam değişene kadar. Sonra viral bir tweet, beklenmedik bir yürüyüş veya düzenleyici bir zikzak, dünün modelini bugün toksik yüke dönüştürüyor. Makine tutumsuz; Organizasyon, uyanmazsa faturayı öder.
Bu sahte simetrinin maliyetleri nadiren gelir tablosunda görülmektedir. Birincisi, şirket miyop olur: eğer model geleceği “zaten biliyorsa”, keşif araştırmaları bir lüks gibi görünüyor ve tarihsel tabana uymayan fırsatlar tartışılmıyor bile. İkincisi, örtük bilgi aşınmıştır: Geçmiş krizleri yaşayan uzmanlar, değişkenlere azaltılmış deneyimlerini görür ve demoralize edilmiş, sezgi ve kurumsal bellekten ayrılırlar. Üçüncüsü, sorumluluk seyreltilir; Her şey “algoritmanın ne dediği” ile haklı olduğunda, insan yüzü sonuçların arkasında kaybolur. Son olarak, kültür yüzeysel hale gelir: kusursuz metrik ödüllendirilir ve rahatsız eden merak gömülür.
İşte birkaç açıklama yapmış bir kahraman: Hibrit İstihbarat Orkestrası. Onların liyakat tüm cevaplara sahip olmaktan değil, ne modelin ne de ekibin yapılması gerektiğini bilmediği soruları sormaktan oluşur. Brüt veriler ve anlam kararları arasında eşzamanlı bir çevirmen görevi görür. Uygulamada, göstergeleri anlaşılabilir nedensel hikayelere dönüştürür, raporlarda olmayanları dinler – kırılmayı öngören koridorun çalışması – ve ne zaman daha fazla veri isteyeceğine ve gerçekliği taze gözlerle gözlemlemek için dizüstü bilgisayarı ne zaman kapatacağına karar verir. Silahları eleştirel düşünme, enine merak ve her şeyden önce silikonun görmediğini tanımak için alçakgönüllülük.
Bu rakamın benimsenmesi üç dümen dönüşü gerektirir. Birincisi, itaat etmeden önce sormaktır: Birisi, düz dilde, modelin bu sonuca nasıl geldiğini ve hangi varsayımların sürüklendiğini açıklamadan hiçbir projeksiyon onaylanmamalıdır. İkincisi bağlamı ödüllendirmektir: Bir çalışan platformun göz ardı edildiğine dair bir sinyal uyardığında, şirketin geleceğini koruduğu için tanınmayı hak eder. Üçüncüsü yapıcı zorluğu geliştirmektir: otomatik kararın sorgulandığı forumlar oluşturun, belirleyin Şeytan Avukatları Sonuçları gerginlik ettikleri ve yaratıcı muhalefeti teknolojik gönüllülüğe karşı bir politika olarak canlı tutmaları.