30 Doradus olarak da bilinen Tarantula Bulutsusu, kendi galaksimize yakın galaksiler içinde en büyük ve en parlak yıldız oluşum bölgesi ve onu yıldız oluşumunu inceleyen bilim adamları için favori bir husus haline getiriyor.
Gökbilimciler, Tarantula Bulutsusu’nu görüntülemek için Webb’in kızılötesi araçlarından üçünü kullandılar. Webb’in Yakın Kızılötesi Kamerası (NIRCam) kullanılarak görüntülendiğinde, üstteki imgenin merkezinde mavi parıldayan büyük bir genç yıldız kümesini çevreleyen bulutsuya ismini veren ipeksi iplikçikleri bakılırsaceksiniz.
NASA’ya göre, bu genç yıldızların on binlercesi, kozmik toz tarafınca gizlendiği için daha evvel hiç görülmedi. Bu genç yıldızlardan gelen yıldız rüzgarları ve ışınımu, değişmeye ve biçim değiştirmeye devam etmesi gereken bulutsunun merkezini oymuştu. Ne de olsa onları çevreleyen iplikçikler daha da fazla önyıldız saklıyor ve onları görüşümüzün önünü kapatan gaz ve tozu havaya uçururken merkezdeki öteki yıldızlara katılmak için ortaya çıkacaklar.
NASA’nın deklare ettiğı üzere, Tarantula Bulutsusu, yıldız oluşumunu inceleyen bilim erkeklerinın özel ilgisini çekiyor, zira kainatın “kozmik öğlen vakti” sırasında yıldız oluşum bölgelerine benzeri bir kimyasal bileşime sahip. Bu, kainatın yalnızca birkaç milyar yaşında olduğu ve yıldız oluşumunun tepede olduğu vakit dilimi. Kendi galaksimizde, misal bir süratle yeni yıldızlar üreten hiç bir bölge yok. Ayrıyeten Samanyolu’ndaki yıldız oluşum bölgeleri farklı bir bileşime sahip. Webb Teleskopu’nu Tarantula Bulutsusu’na odaklayan bilim adamları, artık kozmosun birinci yıllarını daha uygun anlamalarına yardımcı olabilecek gerçek kozmik öğlenden epeyce uzak galaksilerin derin gözlemleriyle karşılaştırmak için imajlara sahipler.
Gökbilimciler, Tarantula Bulutsusu’nu görüntülemek için Webb’in kızılötesi araçlarından üçünü kullandılar. Webb’in Yakın Kızılötesi Kamerası (NIRCam) kullanılarak görüntülendiğinde, üstteki imgenin merkezinde mavi parıldayan büyük bir genç yıldız kümesini çevreleyen bulutsuya ismini veren ipeksi iplikçikleri bakılırsaceksiniz.
NASA’ya göre, bu genç yıldızların on binlercesi, kozmik toz tarafınca gizlendiği için daha evvel hiç görülmedi. Bu genç yıldızlardan gelen yıldız rüzgarları ve ışınımu, değişmeye ve biçim değiştirmeye devam etmesi gereken bulutsunun merkezini oymuştu. Ne de olsa onları çevreleyen iplikçikler daha da fazla önyıldız saklıyor ve onları görüşümüzün önünü kapatan gaz ve tozu havaya uçururken merkezdeki öteki yıldızlara katılmak için ortaya çıkacaklar.
NASA’nın deklare ettiğı üzere, Tarantula Bulutsusu, yıldız oluşumunu inceleyen bilim erkeklerinın özel ilgisini çekiyor, zira kainatın “kozmik öğlen vakti” sırasında yıldız oluşum bölgelerine benzeri bir kimyasal bileşime sahip. Bu, kainatın yalnızca birkaç milyar yaşında olduğu ve yıldız oluşumunun tepede olduğu vakit dilimi. Kendi galaksimizde, misal bir süratle yeni yıldızlar üreten hiç bir bölge yok. Ayrıyeten Samanyolu’ndaki yıldız oluşum bölgeleri farklı bir bileşime sahip. Webb Teleskopu’nu Tarantula Bulutsusu’na odaklayan bilim adamları, artık kozmosun birinci yıllarını daha uygun anlamalarına yardımcı olabilecek gerçek kozmik öğlenden epeyce uzak galaksilerin derin gözlemleriyle karşılaştırmak için imajlara sahipler.