Sayısallaştırma, kendi içinde bir amaç değil, net stratejik hedeflere ulaşmak için bir araç olmalıdır. Ancak birçok şirket, sadece teknolojinin benimsenmesinin yeterli olduğuna inanma tuzağına düştü. Gerçek şu ki, standardizasyon eksikliği ve birleşik metriklerin eksikliği önemli engeller olmaya devam ediyor. Yakın tarihli bir çalışma, lojistikte kullanılan göstergelerin% 70'inin dış referanslarla karşılaştırılmadan iç deneyimlerden geldiğini ortaya koymuştur. Bu, performansı objektif olarak değerlendirme ve geliştirme olasılığını sınırlar.
Başka bir önemli zorluk, yapay zekanın benimsenmesinde parçalanmadır. Her ne kadar potansiyeli yadsınamaz olsa da, çoğu uygulama sektörün yapısal sorunlarını çözmek yerine müşteri hizmetleri gibi yüzey alanlarına odaklanmıştır. Şirketlerin% 66'sı AI'yı iletişim kanallarına dahil ederken,% 2'den azı tedarik zincirlerinde önemli dönüşümler elde etmiştir. Kendimize sormamız gereken soru şudur: Teknoloji neden beklenen etki yaratmıyor?
Deneyimlerime göre, sorun entegrasyon eksikliğinde yatıyor. Teknoloji, operasyonel bir yük değil, stratejik bir müttefik olmalıdır. Bununla birlikte, şirketlerin% 78'i henüz dijital çözümlerini verimli bir şekilde bağlamayı başaramamıştır, bu da verimsizlik ve fırsat kayıpları yaratmıştır. Kaç dijital alet uygulandığıyla ilgili değil, bunların uyumlu ve işlevsel bir ekosisteme nasıl entegre edildiği ile ilgilidir.
Bu konuda ilerlemeyi başaran şirketler somut sonuçlar gördü. E-ticaret sektöründe, örneğin, teknolojik entegrasyona öncelik verenler, müşteri memnuniyetini rakiplerine kıyasla% 22 oranında artırmıştır. Bu, yazılım biriktirmekle ilgili değil, her teknolojinin operasyona gerçekten değer katmasını sağlamakla ilgilidir.
Etkisiz dijitalleşme tuzağından kaçınmanın anahtarı, yapılandırılmış bir yaklaşımın benimsenmesinde yatmaktadır. Her bir teknolojik uygulamayı sorgulamak ve operasyonel verimliliğe gerçekten katkıda olup olmadığını değerlendirmek gerekir. En son yeniliği benimsemek için bir kariyerden daha fazlası, teknolojinin daha fazla verimlilik, hassasiyet ve rekabet gücü elde etmenin bir yolu olduğu bir lojistik modeli oluşturmaya odaklanmalıyız.
Başka bir önemli zorluk, yapay zekanın benimsenmesinde parçalanmadır. Her ne kadar potansiyeli yadsınamaz olsa da, çoğu uygulama sektörün yapısal sorunlarını çözmek yerine müşteri hizmetleri gibi yüzey alanlarına odaklanmıştır. Şirketlerin% 66'sı AI'yı iletişim kanallarına dahil ederken,% 2'den azı tedarik zincirlerinde önemli dönüşümler elde etmiştir. Kendimize sormamız gereken soru şudur: Teknoloji neden beklenen etki yaratmıyor?
Deneyimlerime göre, sorun entegrasyon eksikliğinde yatıyor. Teknoloji, operasyonel bir yük değil, stratejik bir müttefik olmalıdır. Bununla birlikte, şirketlerin% 78'i henüz dijital çözümlerini verimli bir şekilde bağlamayı başaramamıştır, bu da verimsizlik ve fırsat kayıpları yaratmıştır. Kaç dijital alet uygulandığıyla ilgili değil, bunların uyumlu ve işlevsel bir ekosisteme nasıl entegre edildiği ile ilgilidir.
Bu konuda ilerlemeyi başaran şirketler somut sonuçlar gördü. E-ticaret sektöründe, örneğin, teknolojik entegrasyona öncelik verenler, müşteri memnuniyetini rakiplerine kıyasla% 22 oranında artırmıştır. Bu, yazılım biriktirmekle ilgili değil, her teknolojinin operasyona gerçekten değer katmasını sağlamakla ilgilidir.
Etkisiz dijitalleşme tuzağından kaçınmanın anahtarı, yapılandırılmış bir yaklaşımın benimsenmesinde yatmaktadır. Her bir teknolojik uygulamayı sorgulamak ve operasyonel verimliliğe gerçekten katkıda olup olmadığını değerlendirmek gerekir. En son yeniliği benimsemek için bir kariyerden daha fazlası, teknolojinin daha fazla verimlilik, hassasiyet ve rekabet gücü elde etmenin bir yolu olduğu bir lojistik modeli oluşturmaya odaklanmalıyız.