Kalabalığın kolektif cehaletinin beni çok tembelleştirdiğini itiraf ediyorum. Ve pazarlamada bilmeden konuşan birçok insan var. Bir bilgisayar mühendisi olarak pazarlamacıya dönüştüğümde bunu çok basit bir şekilde ifade ettim: Bu, ressamlar için fotoğrafın veya fotoğrafçılar için sinemanın görünümü gibidir.
Bu teknolojiye karşı büyük bir hayranlık var ve birçok insan hayrete düşüyor. Ancak açık olalım: Yapay zeka çok fazla üretkenlik sağlar, ancak çok az yaratıcı sezgi sağlar, bu da bizi gerçekten insan yapan şeydir. Yaratıcı düşünme, bir göz kırpmayı veya bir şakayı (özellikle de kötü bir şakaysa) anlamak gibi, iş insanlarla duygusal bağ kurmak için yaratım söz konusu olduğunda temelde değiştirilmesi zor olan insani yeteneklerdir.
Ancak yapay zeka önceki teknolojilere göre temel bir farklılık içeriyor: bir yandan yapay zekanın birlikte çalıştığı orijinal görsellerin telif hakkı kara kutusunda kayboluyor, diğer yandan sahtekarlıklar artıyor (Papa'nın görüntüsü kalıyor) bu yılın raflarında moda olan beyaz paltolu Francisco var).
Pazarlama ve reklamcılıkta yılı özetlemek gerekirse, 2023 yılında tüketicilerin ve fikri mülkiyetin artan kırılganlığı olacaktır. Ve şu ana kadar bunu tüketici perspektifinden gören kimse yok gibi görünüyor. Bu risk gerçekten yeni mi? Nazi Almanyası, Üçüncü Reich'ın kolektif zihniyetini inşa etmek için 1930'larda ortaya çıkan sinemayı yaygın olarak kullandı.
Amerika Birleşik Devletleri Kongresi ve Avrupa Parlamentosu'nda bazı yasama girişimleri olsa da bu alana kapı açabileceklerinden emin değilim. Bu arada büyük teknoloji operatörleri frensiz bir yarışta yetenekleriyle övünüyorlar.
Ancak ben yapay zekanın en iyi yönleriyle kalmayı tercih ediyorum: Örneğin, belirli bir Meksika birasının kampanyası, hedef kitlesine reklamını yalnızca “ölülerin günü” sırasında değil, sevdiklerinin görselleriyle kişiselleştirme olanağı da sundu. tüketicilere duygusal olarak bağlandılar, ancak aynı zamanda ve çok daha önemlisi, reklam kişiselleştirildikten sonra kullanıcılar, arkadaşlarına ve ailelerine WhatsApp gibi düzenli olmayan dağıtım ve sosyal yardım kanalları oluşturdular.
Bu teknolojiye karşı büyük bir hayranlık var ve birçok insan hayrete düşüyor. Ancak açık olalım: Yapay zeka çok fazla üretkenlik sağlar, ancak çok az yaratıcı sezgi sağlar, bu da bizi gerçekten insan yapan şeydir. Yaratıcı düşünme, bir göz kırpmayı veya bir şakayı (özellikle de kötü bir şakaysa) anlamak gibi, iş insanlarla duygusal bağ kurmak için yaratım söz konusu olduğunda temelde değiştirilmesi zor olan insani yeteneklerdir.
Ancak yapay zeka önceki teknolojilere göre temel bir farklılık içeriyor: bir yandan yapay zekanın birlikte çalıştığı orijinal görsellerin telif hakkı kara kutusunda kayboluyor, diğer yandan sahtekarlıklar artıyor (Papa'nın görüntüsü kalıyor) bu yılın raflarında moda olan beyaz paltolu Francisco var).
Pazarlama ve reklamcılıkta yılı özetlemek gerekirse, 2023 yılında tüketicilerin ve fikri mülkiyetin artan kırılganlığı olacaktır. Ve şu ana kadar bunu tüketici perspektifinden gören kimse yok gibi görünüyor. Bu risk gerçekten yeni mi? Nazi Almanyası, Üçüncü Reich'ın kolektif zihniyetini inşa etmek için 1930'larda ortaya çıkan sinemayı yaygın olarak kullandı.
Amerika Birleşik Devletleri Kongresi ve Avrupa Parlamentosu'nda bazı yasama girişimleri olsa da bu alana kapı açabileceklerinden emin değilim. Bu arada büyük teknoloji operatörleri frensiz bir yarışta yetenekleriyle övünüyorlar.
Ancak ben yapay zekanın en iyi yönleriyle kalmayı tercih ediyorum: Örneğin, belirli bir Meksika birasının kampanyası, hedef kitlesine reklamını yalnızca “ölülerin günü” sırasında değil, sevdiklerinin görselleriyle kişiselleştirme olanağı da sundu. tüketicilere duygusal olarak bağlandılar, ancak aynı zamanda ve çok daha önemlisi, reklam kişiselleştirildikten sonra kullanıcılar, arkadaşlarına ve ailelerine WhatsApp gibi düzenli olmayan dağıtım ve sosyal yardım kanalları oluşturdular.