Yaklaşık 1997-2012 yılları arasında doğan Z veya Centennial Nesil, amaç, özerklik ve özgünlük arayışı ile işaretlenen işe karşı bir tutum var. Önceki nesillerden farklı olarak, istihdamı basit bir gelir kaynağı olarak değil, değerli ve duyulduğunu hissetmeye çalıştıkları bir alan olarak düşünürler ve bu alanların kişisel değerlerini hizalamasını isterler.
Katı hiyerarşik yapılara veya otoriter liderliğe karşı kritiktirler. Duygusal iyiliklerini veya kimliklerini feda etmeden profesyonel olarak büyüyebilecekleri işbirlikçi, esnek ve çeşitli ortamları tercih ediyorlar. Ve liderler olarak, sermaye zorluğudur çünkü bizi işte kendi kuşak travmalarımızla yüzleşir.
Binyıllar 'havalı' neydi? İşbirlikçilerimiz bizi bağımlı bir iş nesli olarak görmeye başladığında? Daha da önemlisi, boşluğu nasıl kapatabilir ve tüm dünyaların en iyisini kurtarabiliriz?
Kuruluşların ve özellikle de şirketlerin ortak bir hedefi vardır: Birinin satın almak istediği, tüm bu karlı yapmak istediği bir ürün veya hizmet sunmak, insan sermayesini içeren uygun kaynaklarla.
Rakamlar değişmez, kârlılık ve verimlilik için ideal ve hedefi de insanlar değişir ve bu nedenle liderlik kullanma yolunu değiştirir.
Bu nesil onları yukarıdan gözlemleyen, ancak onlara yataylıktan eşlik eden, otorite yerine tutarlılığa yanıt veren liderleri aramıyor. Ve bu anlamda lider, yapmayı söyleyen bir kişiden, özerklik ve yaratıcılıkla nasıl daha iyisini yapacağını keşfetmelerini sağlayan bir kolaylaştırıcıya dönüşmelidir. Güvenmek için kontrol etmektir.
Liderliği bir yön meselesi olarak görmeye, kursu işaretlemek, kontrolü sürdürmek ve zor kararlar almak için alışkın olduğunuzda, düşüncenin titanik görünebileceğini yeniden düşünün, ancak bu yeni transgenerasyonel bir arada yaşama bizi zorladığı şeydir: bir kolaylaştırıcı olmak, tüm cevaplara sahip olan ancak toplu olarak ortaya çıkan ve bazen bir kenara koyacakları alanlar yaratan biri değil.
Katı hiyerarşik yapılara veya otoriter liderliğe karşı kritiktirler. Duygusal iyiliklerini veya kimliklerini feda etmeden profesyonel olarak büyüyebilecekleri işbirlikçi, esnek ve çeşitli ortamları tercih ediyorlar. Ve liderler olarak, sermaye zorluğudur çünkü bizi işte kendi kuşak travmalarımızla yüzleşir.
Binyıllar 'havalı' neydi? İşbirlikçilerimiz bizi bağımlı bir iş nesli olarak görmeye başladığında? Daha da önemlisi, boşluğu nasıl kapatabilir ve tüm dünyaların en iyisini kurtarabiliriz?
Kuruluşların ve özellikle de şirketlerin ortak bir hedefi vardır: Birinin satın almak istediği, tüm bu karlı yapmak istediği bir ürün veya hizmet sunmak, insan sermayesini içeren uygun kaynaklarla.
Rakamlar değişmez, kârlılık ve verimlilik için ideal ve hedefi de insanlar değişir ve bu nedenle liderlik kullanma yolunu değiştirir.
Bu nesil onları yukarıdan gözlemleyen, ancak onlara yataylıktan eşlik eden, otorite yerine tutarlılığa yanıt veren liderleri aramıyor. Ve bu anlamda lider, yapmayı söyleyen bir kişiden, özerklik ve yaratıcılıkla nasıl daha iyisini yapacağını keşfetmelerini sağlayan bir kolaylaştırıcıya dönüşmelidir. Güvenmek için kontrol etmektir.
Liderliği bir yön meselesi olarak görmeye, kursu işaretlemek, kontrolü sürdürmek ve zor kararlar almak için alışkın olduğunuzda, düşüncenin titanik görünebileceğini yeniden düşünün, ancak bu yeni transgenerasyonel bir arada yaşama bizi zorladığı şeydir: bir kolaylaştırıcı olmak, tüm cevaplara sahip olan ancak toplu olarak ortaya çıkan ve bazen bir kenara koyacakları alanlar yaratan biri değil.