Geleceğin hükümeti, seleflerinin vaat ettiği şeyleri gerçekleştirmeyi amaçlıyor ancak hiçbiri gerçekleştirmeye yaklaşamadı. Claudia Sheinbaum, “Dönüşüm için 100 adım” belgesinde, gelecekteki kabinesinin bazı üyeleriyle (bir sonraki Ekonomi Bakanı Marcelo Ebrard gibi) birlikte, önümüzdeki 1 Ekim'den itibaren ekonomik büyümeyi patlatmak için çalışacaklarını ilan ediyor. Zenginliği daha iyi dağıtın ve en yoksul Meksikalıların daha iyi yaşam koşullarına sahip olmasını sağlayın. Yani 'ortak refah'ın gelişmesini sağlamak.
'Paylaşılan refah' terimi, Dünya Bankası (DB) tarafından icat edildi ve 2030'a doğru, en yoksul ülkelerde veya ortalama yüzde 40'lık toplumun en yoksul yüzde 40'ının gelirini ve refahını artırmaya yönelik koşullarla ilgili. gelir. Dolayısıyla 'ortak refah'a ulaşmanın yolu şu şekilde açıklanabilir: Gelişmekte olan ülkeler ekonomilerini büyüttükçe milyonlarca insanı yoksulluktan kurtarmayı başarıyorlar.
Şimdiye kadar çoğu ülke 'paylaşılan refahı' hayata geçirmeyi başaramadı çünkü zorluk, büyümenin tek başına bunu başarmak için yeterli olduğunu düşünmekte yatıyor; bu nedenle büyümeyi tetiklemek ve pekiştirmek için başka faktörlerin yanı sıra refahın nasıl artırılacağı da gerekli. ve en yoksul insanların geliri.
Dünya Bankası'na göre 'paylaşılan refah', zenginliğin yeniden dağıtılması yoluyla eşitsizliğin azaltılması anlamına gelmiyor. İlk olarak, en az şanslı olanların refahını olabildiğince hızlı bir şekilde artırmaya odaklanmanın gerekli olduğunu düşünüyor, ancak ülkelerin belirli büyüklükteki bir “ekonomik pastayı” yeniden dağıtmalarını veya zenginlerden alıp zenginlere vermelerini önermiyor. fakir. Dolayısıyla çağrı, pastanın büyüklüğünü artırarak bunu nüfusun en yoksul %40'ıyla paylaşmaktır; böylece amaç, refah ve eşitliğin arttırılması kavramlarını birleştirir.
Meksika bu anlamda büyük bir zorlukla karşı karşıya. “Refahın paylaşılması için, Meksika gibi bir ülkeyi düşündüğünüzde, kârların dağıtım şeklini tersine çevirmeniz ve bunların sosyal merdivenin orta ve alt kısımlarında orantılı bir tekrardan daha fazla gerçekleşmesini sağlamanız gerekir.” diyor Espinosa Yglesias Çalışmaları Merkezi'nin (CEEY) genel müdürü Roberto Vélez.
Meksika'nın yıllar içinde geliştirdiği dinamikler ve tarih nedeniyle, ekonomik büyümesine daha büyük eşitsizlik ve sosyal dışlanma eşlik ettiği göz önüne alındığında, 'ortak refah' uzak görünüyor; bu da Claudia Sheinbaum'un 'ortak refahı' Patlatma hedefinin zorunlu olduğunu gösteriyor. , adil bahis, ancak yol boyunca yerine getirilmesi gereken birçok engel olacak.
Elbette, içinde bulunduğumuz altı yıllık dönemde asgari ücret koşulları iyileştirildi, aynı zamanda sendikal demokraside de ilerleme sağlandı. Bununla birlikte, mevcut 'ekonomik pasta' biraz daha iyi bir şekilde yeniden dağıtıldı, ancak daha fazlası değil. Ekonominin yapısı, büyümenin birkaç elde yoğunlaşmasını sağlayacak şekilde tasarlanmıştır. Buna karşılık, mevcut yapının 'ortak refah'a yer açmak için ekonomik büyüme yaratacağı varsayılırsa, o zaman bu ülkedeki en yoksul insanlar bu büyüme kazanımlarını beklemeye devam edeceklerdir.
Roberto Vélez, “Verilen yapı, fırsat eşitsizliği yaratıyor ve kişi bunu ne kadar iyi yaparsa yapsın, kârın yoğunlaşması açısından aynı sonucu elde etmeye devam edecek” diye tamamlıyor. “Eğer refahın paylaşılmasını istiyorsak, sadece ekonomik büyümeyi nasıl sağlayacağımızı değil, aynı zamanda ekonomik büyümenin gerçekleşebilmesi ve dolayısıyla tüm insanların bu büyümenin bir parçası olabilmesi için fırsatların dağılım yapısını nasıl değiştirmemiz gerektiğini de düşünmeliyiz. bu ekonomik büyümenin kazananlarından.”
Şimdilik, gelecekteki yönetimin 'ortak refah'ı yayma taahhüdüne ilişkin vaatleri bundan ibarettir. Günümüzde geçiş zamanlarında popüler hale gelen basit sözler olarak kabul edilebilirler. Bir hükümet ekibi olarak bariz, kesinlikle makul bir amaçları var, ancak bundan çok daha fazlası gerekiyor: Hedeflerinin gerçekleşme derecesini belirlememize olanak tanıyan planlar, ölçümler.
İş dünyası çok önemli bir rol oynuyor. Bir yandan hukuki kesinlik, güvenlik ve yatırım teşviki gerektiriyor. Ancak diğer taraftan özel sektörün tamamının aynı şekilde düşündüğünü ve hareket ettiğini genellemek ve sürdürmek mümkün olmasa da, üyelerinin birçoğunun kâr dağıtım biçimine ilişkin davranış ve kalıplarını değiştirmesi de gerekmektedir.
“Özel sektörün en iyi refahın tam olarak paylaşılan refah olduğunu anlayabilmesi gerekiyor. Eşitsizliğin ve insanların ekonomik koşullarının azaltılması açısından büyümezsek büyüyemeyiz. Her ne kadar aşırı yoksulluk, doğrudan ve çok özel stratejilerle ele alınması gereken, paylaşılan refahtan ayrı bir konu olsa da, özel sektörün bir taahhüdü olmalı ve aşırı yoksulluğu ortadan kaldırmaya yönelik herhangi bir politikaya katkıda bulunmalıdır,” diye savunuyor idari direktör Alejandra Haas. Oxfam Meksika.
Daha yapılacak çok şey var. Ekonomik aktivitenin verimliliğini artırma stratejisi de bu partinin bir diğer konuğu. Kamu ve özel yatırımların sürdürülmesi ve arttırılması çok önemlidir, ancak aynı zamanda üretken süreçlere daha fazla ve daha iyi katma değer sağlanması da önemlidir. Bu sayede kaliteli işlere yönelmek mümkün olabilir.
'Paylaşılan refah' terimi, Dünya Bankası (DB) tarafından icat edildi ve 2030'a doğru, en yoksul ülkelerde veya ortalama yüzde 40'lık toplumun en yoksul yüzde 40'ının gelirini ve refahını artırmaya yönelik koşullarla ilgili. gelir. Dolayısıyla 'ortak refah'a ulaşmanın yolu şu şekilde açıklanabilir: Gelişmekte olan ülkeler ekonomilerini büyüttükçe milyonlarca insanı yoksulluktan kurtarmayı başarıyorlar.
Şimdiye kadar çoğu ülke 'paylaşılan refahı' hayata geçirmeyi başaramadı çünkü zorluk, büyümenin tek başına bunu başarmak için yeterli olduğunu düşünmekte yatıyor; bu nedenle büyümeyi tetiklemek ve pekiştirmek için başka faktörlerin yanı sıra refahın nasıl artırılacağı da gerekli. ve en yoksul insanların geliri.
Dünya Bankası'na göre 'paylaşılan refah', zenginliğin yeniden dağıtılması yoluyla eşitsizliğin azaltılması anlamına gelmiyor. İlk olarak, en az şanslı olanların refahını olabildiğince hızlı bir şekilde artırmaya odaklanmanın gerekli olduğunu düşünüyor, ancak ülkelerin belirli büyüklükteki bir “ekonomik pastayı” yeniden dağıtmalarını veya zenginlerden alıp zenginlere vermelerini önermiyor. fakir. Dolayısıyla çağrı, pastanın büyüklüğünü artırarak bunu nüfusun en yoksul %40'ıyla paylaşmaktır; böylece amaç, refah ve eşitliğin arttırılması kavramlarını birleştirir.
Meksika bu anlamda büyük bir zorlukla karşı karşıya. “Refahın paylaşılması için, Meksika gibi bir ülkeyi düşündüğünüzde, kârların dağıtım şeklini tersine çevirmeniz ve bunların sosyal merdivenin orta ve alt kısımlarında orantılı bir tekrardan daha fazla gerçekleşmesini sağlamanız gerekir.” diyor Espinosa Yglesias Çalışmaları Merkezi'nin (CEEY) genel müdürü Roberto Vélez.
Meksika'nın yıllar içinde geliştirdiği dinamikler ve tarih nedeniyle, ekonomik büyümesine daha büyük eşitsizlik ve sosyal dışlanma eşlik ettiği göz önüne alındığında, 'ortak refah' uzak görünüyor; bu da Claudia Sheinbaum'un 'ortak refahı' Patlatma hedefinin zorunlu olduğunu gösteriyor. , adil bahis, ancak yol boyunca yerine getirilmesi gereken birçok engel olacak.
Elbette, içinde bulunduğumuz altı yıllık dönemde asgari ücret koşulları iyileştirildi, aynı zamanda sendikal demokraside de ilerleme sağlandı. Bununla birlikte, mevcut 'ekonomik pasta' biraz daha iyi bir şekilde yeniden dağıtıldı, ancak daha fazlası değil. Ekonominin yapısı, büyümenin birkaç elde yoğunlaşmasını sağlayacak şekilde tasarlanmıştır. Buna karşılık, mevcut yapının 'ortak refah'a yer açmak için ekonomik büyüme yaratacağı varsayılırsa, o zaman bu ülkedeki en yoksul insanlar bu büyüme kazanımlarını beklemeye devam edeceklerdir.
Roberto Vélez, “Verilen yapı, fırsat eşitsizliği yaratıyor ve kişi bunu ne kadar iyi yaparsa yapsın, kârın yoğunlaşması açısından aynı sonucu elde etmeye devam edecek” diye tamamlıyor. “Eğer refahın paylaşılmasını istiyorsak, sadece ekonomik büyümeyi nasıl sağlayacağımızı değil, aynı zamanda ekonomik büyümenin gerçekleşebilmesi ve dolayısıyla tüm insanların bu büyümenin bir parçası olabilmesi için fırsatların dağılım yapısını nasıl değiştirmemiz gerektiğini de düşünmeliyiz. bu ekonomik büyümenin kazananlarından.”
Şimdilik, gelecekteki yönetimin 'ortak refah'ı yayma taahhüdüne ilişkin vaatleri bundan ibarettir. Günümüzde geçiş zamanlarında popüler hale gelen basit sözler olarak kabul edilebilirler. Bir hükümet ekibi olarak bariz, kesinlikle makul bir amaçları var, ancak bundan çok daha fazlası gerekiyor: Hedeflerinin gerçekleşme derecesini belirlememize olanak tanıyan planlar, ölçümler.
İş dünyası çok önemli bir rol oynuyor. Bir yandan hukuki kesinlik, güvenlik ve yatırım teşviki gerektiriyor. Ancak diğer taraftan özel sektörün tamamının aynı şekilde düşündüğünü ve hareket ettiğini genellemek ve sürdürmek mümkün olmasa da, üyelerinin birçoğunun kâr dağıtım biçimine ilişkin davranış ve kalıplarını değiştirmesi de gerekmektedir.
“Özel sektörün en iyi refahın tam olarak paylaşılan refah olduğunu anlayabilmesi gerekiyor. Eşitsizliğin ve insanların ekonomik koşullarının azaltılması açısından büyümezsek büyüyemeyiz. Her ne kadar aşırı yoksulluk, doğrudan ve çok özel stratejilerle ele alınması gereken, paylaşılan refahtan ayrı bir konu olsa da, özel sektörün bir taahhüdü olmalı ve aşırı yoksulluğu ortadan kaldırmaya yönelik herhangi bir politikaya katkıda bulunmalıdır,” diye savunuyor idari direktör Alejandra Haas. Oxfam Meksika.
Daha yapılacak çok şey var. Ekonomik aktivitenin verimliliğini artırma stratejisi de bu partinin bir diğer konuğu. Kamu ve özel yatırımların sürdürülmesi ve arttırılması çok önemlidir, ancak aynı zamanda üretken süreçlere daha fazla ve daha iyi katma değer sağlanması da önemlidir. Bu sayede kaliteli işlere yönelmek mümkün olabilir.