Ülke genelinde yatırım düzeyi çok düşük ve sermayedeki bozulmanın telafisi mümkün değil, her geçen yıl üretecek sermayemiz azalmaya başlıyor; Bununla birlikte, ekonomik büyüme çöküyor ve bununla birlikte girişimcilik faaliyeti, yani yerel ekonomileri ayakta tutan ve GSYİH büyümesini yönlendiren yeni iş ve işlerin yaratılması kötüleşmeye başlıyor.
Bir nüfusun refahını en iyi yansıtan göstergelerden biri eğitim düzeyidir; ancak eğitim “nasıl yapılacağını bilme” kapasitesini arttırıyorsa, daha fazla eğitim yılı almak otomatik olarak daha fazla üretkenliğe yol açmaz. Inegi'ye göre Meksika'da 15 yaş ve üzeri nüfusun ortalama okullaşma oranı 9,7 yıl, bu da onların ortaokulun üçüncü sınıfına kadar eğitim gördükleri anlamına geliyor.
Meksika daha eğitimli bir toplumdur (ortalama 9,7 yıllık eğitim) ancak daha üretken değildir. Yirmi yıl içinde okullaşma yılda %33,4 arttı ve üretkenlik ancak %7,7 arttı. Buradaki zorluk, yaşam ve iş için beceri ve yeterliliklerin oluşturulmasına yönelik net bir yönelimle birlikte kaliteli eğitim sunmaktır.
Beceri ve yeterliliklerin arz ve talebi arasındaki uyumsuzluk, Meksika'daki üretkenlik sorunlarının çoğunu açıklamaktadır; örneğin, üniversiteler, insanların kendi aralarında herhangi bir bağlantı olmadan önce eğitim alıp sonra çalışmadıklarını, bunun yerine her ikisinin de olduğunu daha büyük ölçüde kabul etmelidir. süreçler üniversite-iş dünyası ile yakından ilişkilidir ve becerilerin gelişimi buna bağlıdır.
Üniversiteler, çalışma planlarının ve programlarının ihtiyaca uygun olmasını sağlamalı ve öğrencilerin eğitim ve mesleki kariyerlerinde başarılı bir şekilde ilerlemelerine katkıda bulunmalı, aynı zamanda onlara yaşamları boyunca hizmet edecek önemli öğrenme ve beceriler geliştirmenin yanı sıra bilimsel gelişme, girişimcilik ve öğrenmeyi teşvik etmelidir. Sürdürülebilir ekonomik ve sosyal ilerleme için inovasyon sütunları.
Bu nedenle üniversiteler, kimlikleri ve değerleriyle toplumsal taleplerin karşılanmasına katkıda bulunmalı ve hem yakın toplumlarda hem de küresel veya uluslararası düzeyde etki üretebilme kapasitesine sahip olmalıdır.
Böylece üniversitelerin işlevine ilişkin temel notlar açıkça vurgulanmaktadır: kapsamlı gelişime ve toplumun sorumlu ve etik olmasına katkıda bulunmayı amaçlayan, değerlere odaklanan eğitim; toplumun yararına ilerlemesine katkıda bulunmayı amaçlayan bilimde liderlik; ve elde edilen keşifleri ve gelişmeleri pazara sunmak için şirketler, sektörler ve hükümetlerle işbirliği yapmak.
Ekonomilerin inovasyona ulaşmak için bilgiyi yaratma ve kullanma şekli giderek daha alakalı hale geliyor ve en gelişmiş ulusların zenginliğinin temelini oluşturuyor ve ekonomik büyümelerini büyük ölçüde açıklıyor; bunun başarılması, şirketlerin fırsatlar yaratmaya yönelik yenilikçi yeteneklerini güçlendirmeye dahil olan üniversite sistemlerini gerektirir. Bilginin benimsenmesi ve yeni teknolojilere dönüştürülmesi için.
Meksika'da yenilik, bilim ve teknoloji politikaları politik olarak doğru söylemlerde yeniden ortaya çıktı. Ancak geleneksel sektörlerde pazara erişim arayışı ve ihtiyacı, teknoloji transferi açısından dinamik avantajlardan vazgeçilmesine yol açmaktadır. Genel olarak, üniversite ortamlarından yeni teknolojilerin benimsenmesi yoluyla “katma değer”i savunan şirketlerde marjinal konumlar hakimdir.
Stratejik vizyon eksikliği ve kısa vadeli sonuçlara yönelik talepler, öğrenme süreçleriyle ve sürekli bir deneme yanılma süreci içinde yerelleştirilen ve kademeli olarak inşa edilen bilimsel ve teknolojik yeteneklerin geliştirilmesiyle çelişebilir.
Bir nüfusun refahını en iyi yansıtan göstergelerden biri eğitim düzeyidir; ancak eğitim “nasıl yapılacağını bilme” kapasitesini arttırıyorsa, daha fazla eğitim yılı almak otomatik olarak daha fazla üretkenliğe yol açmaz. Inegi'ye göre Meksika'da 15 yaş ve üzeri nüfusun ortalama okullaşma oranı 9,7 yıl, bu da onların ortaokulun üçüncü sınıfına kadar eğitim gördükleri anlamına geliyor.
Meksika daha eğitimli bir toplumdur (ortalama 9,7 yıllık eğitim) ancak daha üretken değildir. Yirmi yıl içinde okullaşma yılda %33,4 arttı ve üretkenlik ancak %7,7 arttı. Buradaki zorluk, yaşam ve iş için beceri ve yeterliliklerin oluşturulmasına yönelik net bir yönelimle birlikte kaliteli eğitim sunmaktır.
Beceri ve yeterliliklerin arz ve talebi arasındaki uyumsuzluk, Meksika'daki üretkenlik sorunlarının çoğunu açıklamaktadır; örneğin, üniversiteler, insanların kendi aralarında herhangi bir bağlantı olmadan önce eğitim alıp sonra çalışmadıklarını, bunun yerine her ikisinin de olduğunu daha büyük ölçüde kabul etmelidir. süreçler üniversite-iş dünyası ile yakından ilişkilidir ve becerilerin gelişimi buna bağlıdır.
Üniversiteler, çalışma planlarının ve programlarının ihtiyaca uygun olmasını sağlamalı ve öğrencilerin eğitim ve mesleki kariyerlerinde başarılı bir şekilde ilerlemelerine katkıda bulunmalı, aynı zamanda onlara yaşamları boyunca hizmet edecek önemli öğrenme ve beceriler geliştirmenin yanı sıra bilimsel gelişme, girişimcilik ve öğrenmeyi teşvik etmelidir. Sürdürülebilir ekonomik ve sosyal ilerleme için inovasyon sütunları.
Bu nedenle üniversiteler, kimlikleri ve değerleriyle toplumsal taleplerin karşılanmasına katkıda bulunmalı ve hem yakın toplumlarda hem de küresel veya uluslararası düzeyde etki üretebilme kapasitesine sahip olmalıdır.
Böylece üniversitelerin işlevine ilişkin temel notlar açıkça vurgulanmaktadır: kapsamlı gelişime ve toplumun sorumlu ve etik olmasına katkıda bulunmayı amaçlayan, değerlere odaklanan eğitim; toplumun yararına ilerlemesine katkıda bulunmayı amaçlayan bilimde liderlik; ve elde edilen keşifleri ve gelişmeleri pazara sunmak için şirketler, sektörler ve hükümetlerle işbirliği yapmak.
Ekonomilerin inovasyona ulaşmak için bilgiyi yaratma ve kullanma şekli giderek daha alakalı hale geliyor ve en gelişmiş ulusların zenginliğinin temelini oluşturuyor ve ekonomik büyümelerini büyük ölçüde açıklıyor; bunun başarılması, şirketlerin fırsatlar yaratmaya yönelik yenilikçi yeteneklerini güçlendirmeye dahil olan üniversite sistemlerini gerektirir. Bilginin benimsenmesi ve yeni teknolojilere dönüştürülmesi için.
Meksika'da yenilik, bilim ve teknoloji politikaları politik olarak doğru söylemlerde yeniden ortaya çıktı. Ancak geleneksel sektörlerde pazara erişim arayışı ve ihtiyacı, teknoloji transferi açısından dinamik avantajlardan vazgeçilmesine yol açmaktadır. Genel olarak, üniversite ortamlarından yeni teknolojilerin benimsenmesi yoluyla “katma değer”i savunan şirketlerde marjinal konumlar hakimdir.
Stratejik vizyon eksikliği ve kısa vadeli sonuçlara yönelik talepler, öğrenme süreçleriyle ve sürekli bir deneme yanılma süreci içinde yerelleştirilen ve kademeli olarak inşa edilen bilimsel ve teknolojik yeteneklerin geliştirilmesiyle çelişebilir.