Rusya’nın Ankara Büyükelçisi Aleksey Yerhov, Ukraynalı mevkidaşı Vasiliy Bodnar’ın Daily Sabah’a verdiği röportaja karşılık olarak bir mektup kaleme aldı.
Yerhov, mektubunda Rusya’nın Ukrayna’yı ‘işgal edeceği’ tarafındaki savları, Kiev idaresinin NATO’ya katılma ihtimalini ve 2014’ten beri devam eden Donbass ihtilafını kıymetlendirdi.
Yerhov’un ‘Rusya’nın perspektifinden Ukrayna meselesi’ başlıklı mektubu şöyle:
“Daily Sabah’ın Ukraynalı saygıdeğer meslektaşım Büyükelçi Vasiliy Bodnar ile gerçekleştirdiği son röportajı not edip gündeme getirdiği bahislerin değerini göz önünde bulundurarak, legal karşılık hakkımı kullanmanın adil olacağını düşünüyorum. Mektubumun tamamını yayınlamayı makul bulacağınızı umuyorum. Belirtirim: Birkaç hafta evvelden Daily Sabah, ünlü bir Rus blog müellifinin gazetedeki yazlarından birine açık ve dürüst olan karşılığımı, anonim statüsü niçiniyle yayınlamayı reddetti; halbuki her vakit argümanların ve fikirlerin, onların formu ve biçimlerinden daha değerli olduğunu düşündüm. Artık kendi imzamla tüm formalitelere prestij edildi.
Birincisi, meslektaşım ve tüm Batı propaganda makinesinin bu husustaki tüm gürültüsüne karşın, şu an yaşanan şey, bu ülkeye tüm saygımlarımı sunarak, Ukrayna ile ilgili değil. Rusya ve onun ulusal çıkarları, her şeydilk evvel onun güvenliğiyle ilgili. Ve bu, bununu Rusya ile NATO ve Rusya ile ABD içindeki münasebetlerle ilgili olduğunu söylüyor.
Gerçekten samimiyetle, Doğu’ya ve sonlarımıza yaklaşan ittifakın ulusal güvenliğimiz için önemli bir tehdit oluşturduğunu düşünüyoruz. Bu sebeple NATO’dan, Ukrayna dahil Rusya’ya yakın bölgelere gelişmiş taarruz silahları konuşlandırmak de dahil olmak üzere muhakkak başlı aksiyonları kısıtlamasını talep ediyoruz. Biz sadece, seyir füzesi rampalarının, Moskova da dahil olmak üzere Rusya’nın kalbine uçuş müddetlerinin yaklaşık 3 dakika olacağı doğu Ukrayna’ya konuşlandırılmasını istememekteyiz. Ve buna müsaade vermemeye kararlıyız.
Bu çeşitten bir istek tuhaf mı yoksa yöntemsiz mü? Sanmıyorum. İşte tarihten hoş bir emsal: Merhum ABD Lideri John F. Kennedy 1962’de Küba’da Sovyet nükleer tesislerinin konuşlandırılabileceğini öğrendiğinde, derhal adanın denizden ablukaya alınacağını ilan ederek reaksiyon gösterdi ve Sovyet füzelerine ve hava kuvvetleri üslerine karşı önleyici bir taarruza hazırlanmak için ABD ordusunu ve donanmasını harekete geçirdi.
Bunu yaptığı için onu kimse suçlamadı: Potansiyel bir düşmanın vurucu güçlerinin yakın pozisyonda hazır bulunması, tüm güçler güç açısından için varoluşsal bir tehdittir. Ve Ukrayna’nın NATO’ya girmesi, siz ne derseniz deyin, Rusya açısından katiyen bununla muadil bir tehdit. Savaşta ve siyasette kıymetli olan niyetler yahut boş beyanlar değil, gerçek potansiyellerdir.
İkincisi, ‘diğer ülkelerin egemenliğini sınırlamaya ve onlara, iç ve dış siyasetlerini nasıl inşa etmeleri gerektiğini dikte etmeye çalışmak?’ Şey, pekala, kulağa asil ve hatta ziyadesiyle acıklı geliyor. Ancak üzücü bir hakikat mevcut: Bir askeri ittifaka girdiğinizde, ister müttefik karargahı, ister harekat komutanlığı vb. olsun, ulusal egemenliğinizin en azından bir kısmını kaçınılmaz olarak öbür birine devredersiniz. ötürüsıyla bir ittifaka dahil olmak isteyenler, siyasi iradelerini ve askeri kapasitelerini bir oburunun görüş ve değerlendirmesine, hatta kimi vakit mesela Atlantik’in öbür kıyılarından gelen bir dikteye tabi tutmak zorundadır.
Bunu kabul ediyor musunuz? Ah, nitekim, yani onlar yeterli adamlar mı? Berbat adamlara karşı savaşıyorlar; halkların iradesini, özgürlüklerini ve bağımsızlıklarını asla zapturapt altına almazlar, değil mi? Pekala ya Afganistan’daki ‘Kararlı Dayanak Misyonu’ üzere anlı ulu NATO harekatlarına ne demeli? Memnun bir biçimde bitmiş olduridildi, Sırpların bombalanması ya da Libya’da şimdiye dek hepimizin başını ağrıtan bir rejimi devirme operasyonu? Bu ülkelerin halklarının bağımsızlığı paramparça olmadı mı? Bu beşerler yabanî ve merhametsiz bir NATO buyruğuna bahis olmadı mı?
Birileri bundan hoşnutsa, bırakın olsunlar, bu onların hakkı. Lakin sonucu ben verecek olan olsaydım, ülkemin bu çeşit hisleri besleyen komşularının, en gelişmiş taarruz silahlarını yakın arada konuşlandırmaya çalışan, bu biçimde bir şöhrete sahip askeri ittifaklara entegre olma bahtına sahip olacağı durumlardan kaçınmak için elimden geleni yapardım.
Üçüncüsü Donbass. Kiev rejiminin 2014 yılında orada kendi halkına karşı bir iç savaş başlatmasından bu yana burası nitekim bir kanayan yara. Ukrayna’nın 2021’de 66 askerini kaybettiğini söylüyorsunuz. Acıklı bir durum ancak birebir devirde Donbass halkının 7’si sivil olmak üzere 77 kişiyi kaybettiğini lütfen unutmayın. İhtilafın başlamasından bu yana Donbass’ta 91’i çocuk olmak üzere 5 bin 38 kişi öldürüldü.
Rusya’nın 10 binden çok askeri topladığını söylüyorsunuz. niye Dünya’da kimse orada ne kadar Ukrayna askeri bulunduğu ve bölgede kaç tane son teknoloji Javelin tanksavar füzesi ve Bayraktar insansız hava aracının konuşlandırıldığıyla ilgilenmiyor?
Son olarak, Daily Sabah okurlarının, legal güvenlik korkularımızı da göz önünde bulundurarak adil ve hakkaniyetli bir karineye dayanan bir muahedeye hazır olduğunu bilmelerini isterim. Bu çeşitten bir muahede yapmaktan memnunluk duyarız ve Batılı ortaklarımız bunu, Ukraynalı kardeşlerimize talih yapıtı ‘satarak’ onların artan endişelerini ve uzun vakittir körüklenen komplekslerini yatıştırırsa epeyce memnun oluruz.”
Yerhov, mektubunda Rusya’nın Ukrayna’yı ‘işgal edeceği’ tarafındaki savları, Kiev idaresinin NATO’ya katılma ihtimalini ve 2014’ten beri devam eden Donbass ihtilafını kıymetlendirdi.
#Erkhov: “What is happening now is not about Ukraine, with all my respect to this country. It is about #Russia and its national interests, its security first of all”.
Read the article by Russian Ambassador to Turkey Aleksei Erkhov to @DailySabah:
https://t.co/oHueHLFELm pic.twitter.com/EbavKWXkrW
— RusEmbTurkey (@RusEmbTurkey) January 25, 2022
Yerhov’un ‘Rusya’nın perspektifinden Ukrayna meselesi’ başlıklı mektubu şöyle:
“Daily Sabah’ın Ukraynalı saygıdeğer meslektaşım Büyükelçi Vasiliy Bodnar ile gerçekleştirdiği son röportajı not edip gündeme getirdiği bahislerin değerini göz önünde bulundurarak, legal karşılık hakkımı kullanmanın adil olacağını düşünüyorum. Mektubumun tamamını yayınlamayı makul bulacağınızı umuyorum. Belirtirim: Birkaç hafta evvelden Daily Sabah, ünlü bir Rus blog müellifinin gazetedeki yazlarından birine açık ve dürüst olan karşılığımı, anonim statüsü niçiniyle yayınlamayı reddetti; halbuki her vakit argümanların ve fikirlerin, onların formu ve biçimlerinden daha değerli olduğunu düşündüm. Artık kendi imzamla tüm formalitelere prestij edildi.
Birincisi, meslektaşım ve tüm Batı propaganda makinesinin bu husustaki tüm gürültüsüne karşın, şu an yaşanan şey, bu ülkeye tüm saygımlarımı sunarak, Ukrayna ile ilgili değil. Rusya ve onun ulusal çıkarları, her şeydilk evvel onun güvenliğiyle ilgili. Ve bu, bununu Rusya ile NATO ve Rusya ile ABD içindeki münasebetlerle ilgili olduğunu söylüyor.
Gerçekten samimiyetle, Doğu’ya ve sonlarımıza yaklaşan ittifakın ulusal güvenliğimiz için önemli bir tehdit oluşturduğunu düşünüyoruz. Bu sebeple NATO’dan, Ukrayna dahil Rusya’ya yakın bölgelere gelişmiş taarruz silahları konuşlandırmak de dahil olmak üzere muhakkak başlı aksiyonları kısıtlamasını talep ediyoruz. Biz sadece, seyir füzesi rampalarının, Moskova da dahil olmak üzere Rusya’nın kalbine uçuş müddetlerinin yaklaşık 3 dakika olacağı doğu Ukrayna’ya konuşlandırılmasını istememekteyiz. Ve buna müsaade vermemeye kararlıyız.
Bu çeşitten bir istek tuhaf mı yoksa yöntemsiz mü? Sanmıyorum. İşte tarihten hoş bir emsal: Merhum ABD Lideri John F. Kennedy 1962’de Küba’da Sovyet nükleer tesislerinin konuşlandırılabileceğini öğrendiğinde, derhal adanın denizden ablukaya alınacağını ilan ederek reaksiyon gösterdi ve Sovyet füzelerine ve hava kuvvetleri üslerine karşı önleyici bir taarruza hazırlanmak için ABD ordusunu ve donanmasını harekete geçirdi.
Bunu yaptığı için onu kimse suçlamadı: Potansiyel bir düşmanın vurucu güçlerinin yakın pozisyonda hazır bulunması, tüm güçler güç açısından için varoluşsal bir tehdittir. Ve Ukrayna’nın NATO’ya girmesi, siz ne derseniz deyin, Rusya açısından katiyen bununla muadil bir tehdit. Savaşta ve siyasette kıymetli olan niyetler yahut boş beyanlar değil, gerçek potansiyellerdir.
İkincisi, ‘diğer ülkelerin egemenliğini sınırlamaya ve onlara, iç ve dış siyasetlerini nasıl inşa etmeleri gerektiğini dikte etmeye çalışmak?’ Şey, pekala, kulağa asil ve hatta ziyadesiyle acıklı geliyor. Ancak üzücü bir hakikat mevcut: Bir askeri ittifaka girdiğinizde, ister müttefik karargahı, ister harekat komutanlığı vb. olsun, ulusal egemenliğinizin en azından bir kısmını kaçınılmaz olarak öbür birine devredersiniz. ötürüsıyla bir ittifaka dahil olmak isteyenler, siyasi iradelerini ve askeri kapasitelerini bir oburunun görüş ve değerlendirmesine, hatta kimi vakit mesela Atlantik’in öbür kıyılarından gelen bir dikteye tabi tutmak zorundadır.
Bunu kabul ediyor musunuz? Ah, nitekim, yani onlar yeterli adamlar mı? Berbat adamlara karşı savaşıyorlar; halkların iradesini, özgürlüklerini ve bağımsızlıklarını asla zapturapt altına almazlar, değil mi? Pekala ya Afganistan’daki ‘Kararlı Dayanak Misyonu’ üzere anlı ulu NATO harekatlarına ne demeli? Memnun bir biçimde bitmiş olduridildi, Sırpların bombalanması ya da Libya’da şimdiye dek hepimizin başını ağrıtan bir rejimi devirme operasyonu? Bu ülkelerin halklarının bağımsızlığı paramparça olmadı mı? Bu beşerler yabanî ve merhametsiz bir NATO buyruğuna bahis olmadı mı?
Birileri bundan hoşnutsa, bırakın olsunlar, bu onların hakkı. Lakin sonucu ben verecek olan olsaydım, ülkemin bu çeşit hisleri besleyen komşularının, en gelişmiş taarruz silahlarını yakın arada konuşlandırmaya çalışan, bu biçimde bir şöhrete sahip askeri ittifaklara entegre olma bahtına sahip olacağı durumlardan kaçınmak için elimden geleni yapardım.
Üçüncüsü Donbass. Kiev rejiminin 2014 yılında orada kendi halkına karşı bir iç savaş başlatmasından bu yana burası nitekim bir kanayan yara. Ukrayna’nın 2021’de 66 askerini kaybettiğini söylüyorsunuz. Acıklı bir durum ancak birebir devirde Donbass halkının 7’si sivil olmak üzere 77 kişiyi kaybettiğini lütfen unutmayın. İhtilafın başlamasından bu yana Donbass’ta 91’i çocuk olmak üzere 5 bin 38 kişi öldürüldü.
Rusya’nın 10 binden çok askeri topladığını söylüyorsunuz. niye Dünya’da kimse orada ne kadar Ukrayna askeri bulunduğu ve bölgede kaç tane son teknoloji Javelin tanksavar füzesi ve Bayraktar insansız hava aracının konuşlandırıldığıyla ilgilenmiyor?
Son olarak, Daily Sabah okurlarının, legal güvenlik korkularımızı da göz önünde bulundurarak adil ve hakkaniyetli bir karineye dayanan bir muahedeye hazır olduğunu bilmelerini isterim. Bu çeşitten bir muahede yapmaktan memnunluk duyarız ve Batılı ortaklarımız bunu, Ukraynalı kardeşlerimize talih yapıtı ‘satarak’ onların artan endişelerini ve uzun vakittir körüklenen komplekslerini yatıştırırsa epeyce memnun oluruz.”