Korkunun geçerli bir tabanı var. Ama aynı zamanda bir çelişkiyi de yansıtıyor. Çünkü, dürüst olursak, dijital kimliğimizi sunmak için büyülü uygulamaya ihtiyacımız yok: Tiktok veya Instagram gibi farklı sosyal ağlarda bir filtrenin kilidini açmak için fotoğraflar, videolar, selfie'ler, makaralar yükledik ve hatta yüzümüzü taradık. Bununla birlikte, bizden bir görüntü isteyen belirli bir uygulama konusunda endişeliyiz, ancak yüz ifadelerimizin her birinin algoritmaları besleyen yakıtın bir parçası olduğu sistemi sorgulamıyoruz.
On yıl önce, kimlik fiziksel, somuttu. Bugün, ağlarınıza erişimi olan herkes, bazen meslektaşlarınızın veya komşularınızın bildiğinden, sadece her birinin paylaşmaya karar verdiklerinden daha eksiksiz bir dijital görüntü oluşturabilir: doğum günleri, geziler, tepkiler, görüşler, bağlantılar, tüketim alışkanlıkları, beden tipi, cinsel yönelim, siyasi kararlar, mizah ve elbette yüzünüz tüm olası keplerden.
Hedef, Tiktok, Google gibi büyük sosyal platformlar ve diğerlerinin yanı sıra ücretsiz değil. Ve bu yeni bir şey değil, “ücretsiz” olan herhangi bir sosyal platform, ürün kullanıcıdır. Ve herhangi bir veri değil: yüzlerimiz, duygularımız, jestler, hareket modelleri, coğrafi konum, navigasyon ritmi ve kullanım sıklığında. Bu öğelerin her biri, gördüklerimizi, bize ne sunduklarını, gizli olanı ve seçtiğimize inanana kadar tekrar tekrar tekrarladığımız bulmacanın bir parçası haline gelir.
Bu bağlamda, sadece sohbet GPT'nin yüzümüzü anime veya diğer varyantlar arasında bir aksiyon figürüne dönüştürdüğü için endişelenmek, en iyi durumda, naif ve en kötüsü, gerçek sorunun bir sapması: dijital kimliğimiz, hayal bile etmediğimiz yüzlerce aktör tarafından zaten kullanılıyor, analiz ediliyor ve para kazanıyor. Başka bir deyişle, bunu gerçekleştirmek, bir kişinin kişisel verilerini ağda verdiği diğerlerinin yanı sıra bir eylem dahadır.
Neden sadece belirli durumlarda endişe verici? Çünkü bilmediğimiz bir uygulamaya güvensizlik yarattığını düşündüğümüz için. Ancak bu güvensizlik, geçmişi sızıntılar, verilerin kötüye kullanılması ve gizlilik skandallarıyla dolu olmasına rağmen, günlük kullandığımız platformlara nadiren uygulanır. Bu bir tür seçici gizliliktir: Orman (yaşadığımız dijital ekosistem) için değil, ağacı (sohbet gpt) önemsiyoruz.
Örneğin, 2024 Bitdefender raporu, yani bir yıl önce bir rapor, küresel kullanıcıların% 78'inin mobil cihazlarından hassas işlemler yapmasına rağmen,% 45'inin bilgilerini veya veri trafiğini korumak için herhangi bir mobil güvenlik çözümü kullanmadığını göstermektedir. Bu, Latin Amerika'da da çoğaltılan bir örüntü olan endişe ve eylem arasındaki kritik bir boşluğu gösterir.
Başka bir deyişle, önemsediğimizi söylüyoruz, ancak buna göre hareket etmiyoruz. Ve bu, büyük teknolojik olanların dijital benliğimizi minimum dirençle toplamaya devam etmesi için açık bir kapı bırakıyor.
Eğlence olarak başlayan şey zaten küresel ölçekte biyometrik veri kaynağı haline geldi. Bir distopik gelecek hakkında konuşmuyoruz: Güvenlik, kontrol veya pazar segmentasyonu amacıyla yüz tanımayı kullanan hükümetler ve şirketler var. Bugün sevinçle yüklediğimiz şey, yanlış ellerde, asla hayal ettiğimiz bağlamlarda kullanılabilir.
On yıl önce, kimlik fiziksel, somuttu. Bugün, ağlarınıza erişimi olan herkes, bazen meslektaşlarınızın veya komşularınızın bildiğinden, sadece her birinin paylaşmaya karar verdiklerinden daha eksiksiz bir dijital görüntü oluşturabilir: doğum günleri, geziler, tepkiler, görüşler, bağlantılar, tüketim alışkanlıkları, beden tipi, cinsel yönelim, siyasi kararlar, mizah ve elbette yüzünüz tüm olası keplerden.
Hedef, Tiktok, Google gibi büyük sosyal platformlar ve diğerlerinin yanı sıra ücretsiz değil. Ve bu yeni bir şey değil, “ücretsiz” olan herhangi bir sosyal platform, ürün kullanıcıdır. Ve herhangi bir veri değil: yüzlerimiz, duygularımız, jestler, hareket modelleri, coğrafi konum, navigasyon ritmi ve kullanım sıklığında. Bu öğelerin her biri, gördüklerimizi, bize ne sunduklarını, gizli olanı ve seçtiğimize inanana kadar tekrar tekrar tekrarladığımız bulmacanın bir parçası haline gelir.
Bu bağlamda, sadece sohbet GPT'nin yüzümüzü anime veya diğer varyantlar arasında bir aksiyon figürüne dönüştürdüğü için endişelenmek, en iyi durumda, naif ve en kötüsü, gerçek sorunun bir sapması: dijital kimliğimiz, hayal bile etmediğimiz yüzlerce aktör tarafından zaten kullanılıyor, analiz ediliyor ve para kazanıyor. Başka bir deyişle, bunu gerçekleştirmek, bir kişinin kişisel verilerini ağda verdiği diğerlerinin yanı sıra bir eylem dahadır.
Neden sadece belirli durumlarda endişe verici? Çünkü bilmediğimiz bir uygulamaya güvensizlik yarattığını düşündüğümüz için. Ancak bu güvensizlik, geçmişi sızıntılar, verilerin kötüye kullanılması ve gizlilik skandallarıyla dolu olmasına rağmen, günlük kullandığımız platformlara nadiren uygulanır. Bu bir tür seçici gizliliktir: Orman (yaşadığımız dijital ekosistem) için değil, ağacı (sohbet gpt) önemsiyoruz.
Örneğin, 2024 Bitdefender raporu, yani bir yıl önce bir rapor, küresel kullanıcıların% 78'inin mobil cihazlarından hassas işlemler yapmasına rağmen,% 45'inin bilgilerini veya veri trafiğini korumak için herhangi bir mobil güvenlik çözümü kullanmadığını göstermektedir. Bu, Latin Amerika'da da çoğaltılan bir örüntü olan endişe ve eylem arasındaki kritik bir boşluğu gösterir.
Başka bir deyişle, önemsediğimizi söylüyoruz, ancak buna göre hareket etmiyoruz. Ve bu, büyük teknolojik olanların dijital benliğimizi minimum dirençle toplamaya devam etmesi için açık bir kapı bırakıyor.
Eğlence olarak başlayan şey zaten küresel ölçekte biyometrik veri kaynağı haline geldi. Bir distopik gelecek hakkında konuşmuyoruz: Güvenlik, kontrol veya pazar segmentasyonu amacıyla yüz tanımayı kullanan hükümetler ve şirketler var. Bugün sevinçle yüklediğimiz şey, yanlış ellerde, asla hayal ettiğimiz bağlamlarda kullanılabilir.