Çevre ve Doğal Kaynaklar Bakanlığı (Semarnat) tarafından sağlanan istatistiklere göre, her Meksika vatandaşı yılda ortalama 48 kilo plastik tüketiyor; bu da 216 milyon galon petrol ve 9 milyar plastik şişenin çöplüklere atıldığı anlamına geliyor. Meksika, küresel kirlilikten sorumlu ülkelerden biri olarak kabul edilebilir, plastik tüketiminde 12. sırada yer alıyor ve dünya çapında plastiğin %2'sini üretiyor.
Tek kullanımlık plastikler, esas olarak fosil yakıt bazlı kimyasallardan üretilen ve kullanımdan hemen sonra, genellikle birkaç dakika içinde atılması amaçlanan ürünlerdir. En yaygın kullanım, hem şirketler hem de müşteriler için daha fazla kolaylık sağlamak üzere, evde veya işyerinde şişe, ambalaj kağıdı, pipet ve torbalarda gelen gıdaların satın alınmasından kaynaklanmaktadır.
Sorunu azaltmak amacıyla ülkedeki birçok şehir, plastik poşetlerin ve tek kullanımlık plastiklerin kullanımını yasaklayan yasa ve yönetmelikler çıkardı. Günde 123 tonu plastik olmak üzere 12.816 ton katı atık üreten Mexico City Çevre Sekreterliği'ne (Sedema) göre, 2019'da ilklerden biri başkent oldu. Ancak pandemi, uygulanmasını engelledi ve kullanımını daha da yoğunlaştırdı. Avrupa Birliği gibi diğer daha gelişmiş bölgeler, bunları yasaklamanın tüm yollarını aradı ve bunları 2030 yılına kadar tamamen yasaklama niyetiyle sistematik olarak azaltmak için yasalar geliştirdi. Uzmanlar, bir genelgeye ulaşmanın en iyi yolunun farkındalar. ekonomi, kirliliğin önlenmesi ve plastiklerin çöplüklere veya denizlere atılmasının önlenmesi, kullanımlarının azaltılmasıdır.
Çevre savunucuları, ülkede torba, pipet ve tek kullanımlık malzemelerin kullanımını yasaklayan yasaların uygulanmasında ilerleme kaydedildiğini kabul ediyor, ancak bu önlemi elde etmenin kültürel bir değişim gerektirdiğini söylüyor. BM'nin yakın tarihli bir raporuna göre, okyanuslara yılda yaklaşık 13 milyon ton plastik atılıyor ve bu eğilim devam ederse, 2050 yılına kadar çöplüklerde ve doğada yaklaşık 12 milyon ton plastik atık olacak. Bunun sonucunda her yıl 5 milyar plastik poşet kullanılıyor ve her dakika 1 milyon plastik şişe satın alınıyor.
Plastik emisyonlarını ve kirliliği azaltmak için birlikte çalışan sektörler arası eylemlerin bir kombinasyonuna ihtiyacımız var. Ve plastiğin yerini alacak ve çevresel etkiyi önemli ölçüde azaltacak yeni malzemeler geliştirmek için hükümeti (Federal ve yerel), endüstriyel, akademik ve sosyal sektörleri birleştirme zorluğuyla karşı karşıyayız. Bu gelecek uzak görünse de uzmanlar, tek kullanımlık plastiklerin sektörden tamamen silineceği zamanın geleceğini umuyor. Endüstri, bunları döngüsel bir ekonomiye dönüştürmek için geri dönüşüm ve teknoloji kampanyaları üzerinde çalışmaya devam etse bile, tüketicilerin olumsuz etkilerin farkında olması ve bunlardan kaçınması gerekiyor, çünkü endüstri üretmeye devam edecek ve kirletici maddeler zinciri de var olmaya devam edecek. Tüketiciler var olduğu sürece.
Tek kullanımlık plastikler, esas olarak fosil yakıt bazlı kimyasallardan üretilen ve kullanımdan hemen sonra, genellikle birkaç dakika içinde atılması amaçlanan ürünlerdir. En yaygın kullanım, hem şirketler hem de müşteriler için daha fazla kolaylık sağlamak üzere, evde veya işyerinde şişe, ambalaj kağıdı, pipet ve torbalarda gelen gıdaların satın alınmasından kaynaklanmaktadır.
Sorunu azaltmak amacıyla ülkedeki birçok şehir, plastik poşetlerin ve tek kullanımlık plastiklerin kullanımını yasaklayan yasa ve yönetmelikler çıkardı. Günde 123 tonu plastik olmak üzere 12.816 ton katı atık üreten Mexico City Çevre Sekreterliği'ne (Sedema) göre, 2019'da ilklerden biri başkent oldu. Ancak pandemi, uygulanmasını engelledi ve kullanımını daha da yoğunlaştırdı. Avrupa Birliği gibi diğer daha gelişmiş bölgeler, bunları yasaklamanın tüm yollarını aradı ve bunları 2030 yılına kadar tamamen yasaklama niyetiyle sistematik olarak azaltmak için yasalar geliştirdi. Uzmanlar, bir genelgeye ulaşmanın en iyi yolunun farkındalar. ekonomi, kirliliğin önlenmesi ve plastiklerin çöplüklere veya denizlere atılmasının önlenmesi, kullanımlarının azaltılmasıdır.
Çevre savunucuları, ülkede torba, pipet ve tek kullanımlık malzemelerin kullanımını yasaklayan yasaların uygulanmasında ilerleme kaydedildiğini kabul ediyor, ancak bu önlemi elde etmenin kültürel bir değişim gerektirdiğini söylüyor. BM'nin yakın tarihli bir raporuna göre, okyanuslara yılda yaklaşık 13 milyon ton plastik atılıyor ve bu eğilim devam ederse, 2050 yılına kadar çöplüklerde ve doğada yaklaşık 12 milyon ton plastik atık olacak. Bunun sonucunda her yıl 5 milyar plastik poşet kullanılıyor ve her dakika 1 milyon plastik şişe satın alınıyor.
Plastik emisyonlarını ve kirliliği azaltmak için birlikte çalışan sektörler arası eylemlerin bir kombinasyonuna ihtiyacımız var. Ve plastiğin yerini alacak ve çevresel etkiyi önemli ölçüde azaltacak yeni malzemeler geliştirmek için hükümeti (Federal ve yerel), endüstriyel, akademik ve sosyal sektörleri birleştirme zorluğuyla karşı karşıyayız. Bu gelecek uzak görünse de uzmanlar, tek kullanımlık plastiklerin sektörden tamamen silineceği zamanın geleceğini umuyor. Endüstri, bunları döngüsel bir ekonomiye dönüştürmek için geri dönüşüm ve teknoloji kampanyaları üzerinde çalışmaya devam etse bile, tüketicilerin olumsuz etkilerin farkında olması ve bunlardan kaçınması gerekiyor, çünkü endüstri üretmeye devam edecek ve kirletici maddeler zinciri de var olmaya devam edecek. Tüketiciler var olduğu sürece.