Bu zamanlarda seçim tahmincilerinin çokluğuna dikkat etmenin kaçınılmaz olduğu doğrudur, ancak bu, mali alanda halihazırda ortaya çıkan sorunları ele almayı bırakmamız gerektiği anlamına gelmez. Şimdi gündeme getirmek istediğim konu, birkaç hafta önce gözümüze çarpan bir sorun; hem kamu hem de özel denetimin düşük ve kalitesiz olması.
Döngüsel olarak, ekonominin hem varlıklarının hem de yükümlülüklerinin etkin değerini gözden geçirme ihtiyacını gösteren bazı bölümleri veya sektörleri ortaya çıkar. Evet, görünüşe göre bizi 14-15 yılda bir bu sınavı yapmaya iten bir döngü var. Bu dönemde, iyimser yaklaşım ya da iyileştirmelerin geleceğine dair bahis, kaçınılmaz olarak yerini, ister istemez dengeleri ayarlamaya zorlayan güçlü gerçeklere bırakıyor.
Bazen sermaye piyasasında oluyor, bazen de reel sektörde ya da sanayi kollarında olabiliyor. Bugün, öyle görünüyor ki, sayıları, içerdikleri mallara, haklara ve mülklere karşılık gelen fiili değerden değil, aynı anda ataletten kaynaklanan birçok ekonomik faaliyetin varlığından korkmamıza izin veren koşullar bir araya geliyor. 94 krizimiz ve subprime Komşu ülkede bunlar esasen yetersiz değerlemelerden kaynaklanan sorunlardı, dolayısıyla bu önemsiz bir sorun değil.
Önümüzdeki sorun, merkez bankasının gidişatını yönlendiren, sözde kısırlaştırdıklarına dair oldukça makul bir açıklama yapmak istemeyen, yapamayan veya nasıl yapacağını bilemeyenlerin beceriksizliğiyle daha da ağırlaşıyor. ülkeye giren dövizin, döviz piyasasına gizli bir şekilde müdahale ettiği, belli bir bant içerisinde önceden belirlenmiş oranlar aradığı.
Doğru, mali otorite olmanın tanıtım turları yapmak, borçları ödemek ve cömert artan getirilerle ihraç etmek anlamına geldiğini düşünenlerin öğrenme eğrisinin bedelini çok ağır ödeyeceğiz. Özerkliği bir kenara bırakmak, Yürütme ile çatışmaları önlemenin ihtiyatlı bir yolu olarak düşünülebilir, ancak kararın etkileri, merkez bankasının yönetim kurulunun mevcut entegrasyonunu etkileyecektir.
Avrupa'da ise on yıldan fazla bir süre önce, denetim hizmeti veren kişinin aynı zamanda muhasebeyi de yapan kişi olmasının yanı sıra danışmanlık ve müşavirlik hizmeti veren kişi olmasının da zorla yasaklanmamasından kaynaklanan zararlı etkileri tespit ettiler. Mali açıdan, ülkemizde çıkar çatışmaları cennetinde yaşıyoruz ve doğal olarak ve özünde ayrıcalıklı olan görevlerin tehlikeli bir tetrapol tarafından yerine getirilmesine izin veriliyor ve bu da sonunda üretim aygıtına bir kez daha diz çöktürüyor. Bu sefer artık sürpriz iddiasında bulunamayacaklar, denetlenenin verdiği bilginin kurbanı gibi davranamayacaklar.Sorunun, kontrolleri bozan, dengeleri bozan, uzlaşmaları bozan aşırı açgözlülükleriyle başladığı açık. şeffaflık.
1994 yılında Meksika tarihinin en kötü mali krizlerinden birini yaşadı. Bu sorunun temel kökeni, topluluğumuzun şirketlerin, özellikle de finansal aracıların bilançolarını inceleme, analiz etme ve yaptırım uygulama becerisinin kademeli ama kesin bir şekilde yoksullaşmasıydı. O dönemde düzenleme komisyonlarına başkanlık eden kişinin bürokratik siyasi düzeyinin, Miguel de la Madrid'in sırf sempatiden dolayı veya siyasi ağırlık nedeniyle genel müdür olarak atadığı karakterlerin çok altında olduğunu hatırlamakta fayda var. bankaların millileştirilmesi. İster bankacılık olsun, denetim otoritesinin gözlemlerini, mali notlarını veya uyarılarını ortadan kaldırmak için bir telefon görüşmesi yeterliydi; menkul kıymetler veya sigorta ve tahvil sektörü.
Federal hükümetin 80'li yıllarda mali konularda uyguladığı meşhur doğaçlamanın yarattığı çok ciddi sorunlar arasında, There'in mali tablolarında söylenenlere uzaktan bile değmeyen kurumların aşırı değerlenmesi yer alıyor. onları defter değerinin katları halinde satarken, fiyaskonun kaçınılmaz olarak geleceği sonucuna varmak kolaydı. Bankalar, her türlü siyasi yardımın sağlandığı esnek büyüklükte bir kutuydu, aynı zamanda aracı kurumların işletmecilerinin spekülasyon riskini aktaran ve yoğunlaştıran büyük bir aygıtı bir araya getirmelerine ve ifade etmelerine izin veriliyordu. Hissedarlar veya aracıların sahipleri veya saf dumandan yapılmış şirketler lehine ödeme yapan genel kamu yatırımcıları.
80'ler sarhoşluk, 90'lar ise akşamdan kalmalıktı. Siyasi kariyerler ve büyük servetler, kısrak magnum sorumsuzluk, yaramazlık ve nüfuz ticareti. İktidarı elinde bulunduranlar ustaca serap satıcılarıydı ama düzenleyici ve denetleyici otoriteler olarak berbatlardı. O yıllarda iğneleri koyanların, denetim organlarının başına sessiz kalanları, ya da en azından büyük zimmete para geçirenlerden hesap sormayı akıllarına getirmeyenleri görevlendirmeleri boşuna değil. Bohem gecelerin hikayeleri ve hatta örtülü aşklar, kamulaştırılmış bankaların saçma bilançoları incelemeye alındığında görmek, duymak, sessiz kalmak ve aynı zamanda imza atmak zorunda kalacakların belirlenmesinde belirleyici oldu. Evet, denetim yapısı en derinden ihlal edildi, her şey böyle başladı.
Etkin bir kamu ve özel mali denetim ve denetim sistemi olsaydı, sorun birkaç hafta içinde ulaştığı boyutlara ulaşamayacaktı. Bankaları inceleme konusunda başarısız olan dış denetçiler, Aralık ayındaki hatanın ardından, geçmişte yine o dönemde bilinenlerden biri tarafından denetlenen başka bir banka grubunda ne olacağını denetlemeye veya doğrulamaya devam etti. büyük Beş olarak. Biri dış denetçinin beceriksiz müdahalesini görmezken, diğerinin kendi hatalarına eşit nezaketle davranılacağı garantisinin olduğu sapkın bir atlıkarıncaydı bu. Beş “büyük” vardı ama dünyanın önünde yalnızca bir tane vardı.
Döngüsel olarak, ekonominin hem varlıklarının hem de yükümlülüklerinin etkin değerini gözden geçirme ihtiyacını gösteren bazı bölümleri veya sektörleri ortaya çıkar. Evet, görünüşe göre bizi 14-15 yılda bir bu sınavı yapmaya iten bir döngü var. Bu dönemde, iyimser yaklaşım ya da iyileştirmelerin geleceğine dair bahis, kaçınılmaz olarak yerini, ister istemez dengeleri ayarlamaya zorlayan güçlü gerçeklere bırakıyor.
Bazen sermaye piyasasında oluyor, bazen de reel sektörde ya da sanayi kollarında olabiliyor. Bugün, öyle görünüyor ki, sayıları, içerdikleri mallara, haklara ve mülklere karşılık gelen fiili değerden değil, aynı anda ataletten kaynaklanan birçok ekonomik faaliyetin varlığından korkmamıza izin veren koşullar bir araya geliyor. 94 krizimiz ve subprime Komşu ülkede bunlar esasen yetersiz değerlemelerden kaynaklanan sorunlardı, dolayısıyla bu önemsiz bir sorun değil.
Önümüzdeki sorun, merkez bankasının gidişatını yönlendiren, sözde kısırlaştırdıklarına dair oldukça makul bir açıklama yapmak istemeyen, yapamayan veya nasıl yapacağını bilemeyenlerin beceriksizliğiyle daha da ağırlaşıyor. ülkeye giren dövizin, döviz piyasasına gizli bir şekilde müdahale ettiği, belli bir bant içerisinde önceden belirlenmiş oranlar aradığı.
Doğru, mali otorite olmanın tanıtım turları yapmak, borçları ödemek ve cömert artan getirilerle ihraç etmek anlamına geldiğini düşünenlerin öğrenme eğrisinin bedelini çok ağır ödeyeceğiz. Özerkliği bir kenara bırakmak, Yürütme ile çatışmaları önlemenin ihtiyatlı bir yolu olarak düşünülebilir, ancak kararın etkileri, merkez bankasının yönetim kurulunun mevcut entegrasyonunu etkileyecektir.
Avrupa'da ise on yıldan fazla bir süre önce, denetim hizmeti veren kişinin aynı zamanda muhasebeyi de yapan kişi olmasının yanı sıra danışmanlık ve müşavirlik hizmeti veren kişi olmasının da zorla yasaklanmamasından kaynaklanan zararlı etkileri tespit ettiler. Mali açıdan, ülkemizde çıkar çatışmaları cennetinde yaşıyoruz ve doğal olarak ve özünde ayrıcalıklı olan görevlerin tehlikeli bir tetrapol tarafından yerine getirilmesine izin veriliyor ve bu da sonunda üretim aygıtına bir kez daha diz çöktürüyor. Bu sefer artık sürpriz iddiasında bulunamayacaklar, denetlenenin verdiği bilginin kurbanı gibi davranamayacaklar.Sorunun, kontrolleri bozan, dengeleri bozan, uzlaşmaları bozan aşırı açgözlülükleriyle başladığı açık. şeffaflık.
1994 yılında Meksika tarihinin en kötü mali krizlerinden birini yaşadı. Bu sorunun temel kökeni, topluluğumuzun şirketlerin, özellikle de finansal aracıların bilançolarını inceleme, analiz etme ve yaptırım uygulama becerisinin kademeli ama kesin bir şekilde yoksullaşmasıydı. O dönemde düzenleme komisyonlarına başkanlık eden kişinin bürokratik siyasi düzeyinin, Miguel de la Madrid'in sırf sempatiden dolayı veya siyasi ağırlık nedeniyle genel müdür olarak atadığı karakterlerin çok altında olduğunu hatırlamakta fayda var. bankaların millileştirilmesi. İster bankacılık olsun, denetim otoritesinin gözlemlerini, mali notlarını veya uyarılarını ortadan kaldırmak için bir telefon görüşmesi yeterliydi; menkul kıymetler veya sigorta ve tahvil sektörü.
Federal hükümetin 80'li yıllarda mali konularda uyguladığı meşhur doğaçlamanın yarattığı çok ciddi sorunlar arasında, There'in mali tablolarında söylenenlere uzaktan bile değmeyen kurumların aşırı değerlenmesi yer alıyor. onları defter değerinin katları halinde satarken, fiyaskonun kaçınılmaz olarak geleceği sonucuna varmak kolaydı. Bankalar, her türlü siyasi yardımın sağlandığı esnek büyüklükte bir kutuydu, aynı zamanda aracı kurumların işletmecilerinin spekülasyon riskini aktaran ve yoğunlaştıran büyük bir aygıtı bir araya getirmelerine ve ifade etmelerine izin veriliyordu. Hissedarlar veya aracıların sahipleri veya saf dumandan yapılmış şirketler lehine ödeme yapan genel kamu yatırımcıları.
80'ler sarhoşluk, 90'lar ise akşamdan kalmalıktı. Siyasi kariyerler ve büyük servetler, kısrak magnum sorumsuzluk, yaramazlık ve nüfuz ticareti. İktidarı elinde bulunduranlar ustaca serap satıcılarıydı ama düzenleyici ve denetleyici otoriteler olarak berbatlardı. O yıllarda iğneleri koyanların, denetim organlarının başına sessiz kalanları, ya da en azından büyük zimmete para geçirenlerden hesap sormayı akıllarına getirmeyenleri görevlendirmeleri boşuna değil. Bohem gecelerin hikayeleri ve hatta örtülü aşklar, kamulaştırılmış bankaların saçma bilançoları incelemeye alındığında görmek, duymak, sessiz kalmak ve aynı zamanda imza atmak zorunda kalacakların belirlenmesinde belirleyici oldu. Evet, denetim yapısı en derinden ihlal edildi, her şey böyle başladı.
Etkin bir kamu ve özel mali denetim ve denetim sistemi olsaydı, sorun birkaç hafta içinde ulaştığı boyutlara ulaşamayacaktı. Bankaları inceleme konusunda başarısız olan dış denetçiler, Aralık ayındaki hatanın ardından, geçmişte yine o dönemde bilinenlerden biri tarafından denetlenen başka bir banka grubunda ne olacağını denetlemeye veya doğrulamaya devam etti. büyük Beş olarak. Biri dış denetçinin beceriksiz müdahalesini görmezken, diğerinin kendi hatalarına eşit nezaketle davranılacağı garantisinin olduğu sapkın bir atlıkarıncaydı bu. Beş “büyük” vardı ama dünyanın önünde yalnızca bir tane vardı.