Benzer şekilde, birçok yatırım stratejisi de bu verilere göre ayarlandı; bu stratejiler genellikle yüzlerce değişkenle beslenen karmaşık algoritmalar kullanır ve pahalı bilgisayar ekipmanlarında yürütülür. Buna rağmen tahminlerinde belli bir düzeyde hata var.
Piyasa hafızasına dayanan, yani finansal varlıkların performansını tahmin etmek için geçmiş verileri kullanan bazı stratejilerin başarıya ulaştığı konusunda hiç şüphe yok. Bu başarı büyük ölçüde öngörülemeyen olaylara ne kadar uyum sağlayabildiklerine bağlıdır. Bu anlamda Rus matematikçi Andrei Markov'un teorisi, gelecekteki olayların geçmişe bağlı olmadığını, bu durumda stratejimizin yalnızca mevcut piyasa koşullarına dayanması gerektiğini söyleyerek bu planları sorguluyor.
Bilindiği gibi, tarihsel verilere dayalı stratejiler kalıpları ve eğilimleri belirlemeye çalışır; Yani geçmişte gözlemlenen bazı koşullar göz önüne alındığında piyasaların da benzer bir davranış sergilemesi bekleniyor. Ancak şunu sormak açıktır: Mevcut veya beklenen durum daha önce ortaya çıkmadığında ne olur? Mantıksal olarak modellerimizde ve planlamalarımızda bu tür değişkenlikleri çok düşük bir ihtimal de olsa dikkate almamız gerekiyor. Bu da beni sonuçta piyasaların gerçekten hafızası olup olmadığını sorgulamaya yöneltiyor. Böylece, ekonomik değişkenlerin yılın başında geçerli olan tahminlerle tutarlı olması nedeniyle beklentilerin güçlü bir şekilde ayarlandığı, ilk paragrafta işaret ettiğim faiz oranları konusuna dönüyoruz.
Muhtemelen mevcut koşullara dayalı bir model bile Fed'in hedef faiz oranını düşürme kararını geciktireceğini tahmin edemezdi, ancak bu olasılığı hesaba katmaya daha “hazırlıklı” olurdu ve dolayısıyla Fed'in tepkisinin bir kısmını tahmin edebilirdi. Piyasalar bu gerçeği anlıyor, ancak oranlarda indirim olması durumunda sadece piyasa trendindeki değişime ilişkin tahmin mevcut olacak, ancak bu, önceki analizleri yapmadığı için piyasaların izleyeceği davranışı tahmin edemiyordu. benzer bir sürecin halihazırda meydana geldiği kalıplar.
Piyasa hafızasına dayanan, yani finansal varlıkların performansını tahmin etmek için geçmiş verileri kullanan bazı stratejilerin başarıya ulaştığı konusunda hiç şüphe yok. Bu başarı büyük ölçüde öngörülemeyen olaylara ne kadar uyum sağlayabildiklerine bağlıdır. Bu anlamda Rus matematikçi Andrei Markov'un teorisi, gelecekteki olayların geçmişe bağlı olmadığını, bu durumda stratejimizin yalnızca mevcut piyasa koşullarına dayanması gerektiğini söyleyerek bu planları sorguluyor.
Bilindiği gibi, tarihsel verilere dayalı stratejiler kalıpları ve eğilimleri belirlemeye çalışır; Yani geçmişte gözlemlenen bazı koşullar göz önüne alındığında piyasaların da benzer bir davranış sergilemesi bekleniyor. Ancak şunu sormak açıktır: Mevcut veya beklenen durum daha önce ortaya çıkmadığında ne olur? Mantıksal olarak modellerimizde ve planlamalarımızda bu tür değişkenlikleri çok düşük bir ihtimal de olsa dikkate almamız gerekiyor. Bu da beni sonuçta piyasaların gerçekten hafızası olup olmadığını sorgulamaya yöneltiyor. Böylece, ekonomik değişkenlerin yılın başında geçerli olan tahminlerle tutarlı olması nedeniyle beklentilerin güçlü bir şekilde ayarlandığı, ilk paragrafta işaret ettiğim faiz oranları konusuna dönüyoruz.
Muhtemelen mevcut koşullara dayalı bir model bile Fed'in hedef faiz oranını düşürme kararını geciktireceğini tahmin edemezdi, ancak bu olasılığı hesaba katmaya daha “hazırlıklı” olurdu ve dolayısıyla Fed'in tepkisinin bir kısmını tahmin edebilirdi. Piyasalar bu gerçeği anlıyor, ancak oranlarda indirim olması durumunda sadece piyasa trendindeki değişime ilişkin tahmin mevcut olacak, ancak bu, önceki analizleri yapmadığı için piyasaların izleyeceği davranışı tahmin edemiyordu. benzer bir sürecin halihazırda meydana geldiği kalıplar.