Times, kuruluşlar ve işbirlikçiler değişti. Bugün, zihinsel sağlık sorunlarının sadece kişisel yaşamlarını etkilemekle kalmayıp aynı zamanda profesyonel performanslarını doğrudan etkilediğine dair güçlü kanıtlarımız var.
Devamsızlık, rotasyon, düşük performans, sürekli hatalar ve bağlılık eksikliği, genellikle hiper -üretkenlik kültürü ile işaretlenmiş duyarsızlaştırılmış çalışma ortamlarının uyanık işaretleridir. Bununla birlikte, birçok organizasyonda, bu belirtiler yanlışlıkla, kişinin onları üreten ve güçlendiren sistemlerin bir sonucu olabileceğini fark etmeden, kişinin de bir parça olarak görüldüğü, işbirliğinin “kötü bir tutumuna” atfedilir.
Açık olmak istiyorum: Bu gerçeklik göz önüne alındığında, ruh sağlığı, şirketlerin yeni temel KPI'sı olmak için sembolik veya küçümseyen bir jest olmaktan vazgeçmelidir. Üstel, karlı ve sürdürülebilir kuruluşlara doğru ilk adım, işbirlikçiler ekibini stratejinin merkezine yerleştirmektir. Çünkü sektör, faaliyet veya piyasaya bakılmaksızın, her şirket insanlara dayanmaktadır.
Ölçülmeyen, yönetilmez
Kuruluşların her şeyi ölçtüğü bir zamanda yaşıyoruz: saat başına satışlardan sosyal ağlardaki etkileşime kadar. Bununla birlikte, ruh sağlığı söz konusu olduğunda, metrikler genellikle yoklukları için parlar. En iyi durumda, bir motivasyon konferansı düzenlenir veya genel bir “iş iklimi” araştırması uygulanır. Ama sorun bağırmadığında, fısıldadığında ne olur? Çok “sessiz rotasyon” veya Sessiz bırakma Açıklayıcı bir örnektir. İnsanlar bir günden diğerine pes etmezler. Önce bağlantıyı kesiyorlar. Coşku kaybediyorlar. Minimanı yerine getirirler. Sonunda ayrılırlar. Ve bu olduğunda, açıklama daha iyi bir iş teklifidir. Soru nadiren formüle edilmiştir: ne yaptık ya da yapmayı bıraktık, böylece o kişi ayrılır?
Devamsızlıkla benzer bir şey olur (Meksika'daki herhangi bir şirketin sonuçlarının kanseri). Cevap genellikle kontrol edilir: yaptırımlar uygulanır veya sert protokoller kurulur. Ancak bu devamsızlıkları neyin motive ettiğini düşünmek için çok az şey duruyor. Çoğu zaman, nedenler kaygı, uykusuzluk, kronik tükenme, Tükenmişlik veya çözülmemiş çatışmalar. Ölçülmezse, görülmez. Ve eğer görülmezse, yönetemez ve geliştiremezsiniz.
Aksesuardan yapısal
Ruh sağlığı, üretkenlik, kalite veya güvenlik gibi bir şirketin yönetim sisteminin yapısal bir ekseni olarak “ekstra” olmayı bırakmalı ve entegre olmalıdır.
Bir organizasyondaki zihinsel sağlığı ölçmek, süreçleri, liderlikleri ve çalışma ortamlarını yeniden tasarlamak için açık bir rehber sunar. İnsanların değiştirilebilir kaynaklar değil, bakım ve eşlik gerektiren insan sistemlerini kabul eden etik bir karardır. Gerçekten önemli olan sadece ölçmek değil, aynı zamanda bu bilgileri nasıl yönettiğimiz ve ondan hangi kararları verdiğimizdir.
Bir meditasyon uygulaması kurmak veya bir dinlenme odası uygulamak yeterli değildir. Ruh sağlığı bir iş direği olmalıdır. Riskleri öngörmenize, yetenekleri korumanıza ve daha iyi kararlar vermenize olanak tanıyan bir KPI.
Mevcut çalışma ortamında, zihinsel sağlığı görmezden gelmek artık bir seçenek değildir. Bunu yönetim modellerine entegre etmeyen şirketler rekabetçi bir dezavantajdadır: üretkenliği, itibarını ve yeteneklerini kaybederler. Yeni nesiller zihinsel sağlıklarına öncelik veriyorlar ve net eylemler olmadan kuruluşlar insanların tükenme riski taşıyor.
Devamsızlık, rotasyon, düşük performans, sürekli hatalar ve bağlılık eksikliği, genellikle hiper -üretkenlik kültürü ile işaretlenmiş duyarsızlaştırılmış çalışma ortamlarının uyanık işaretleridir. Bununla birlikte, birçok organizasyonda, bu belirtiler yanlışlıkla, kişinin onları üreten ve güçlendiren sistemlerin bir sonucu olabileceğini fark etmeden, kişinin de bir parça olarak görüldüğü, işbirliğinin “kötü bir tutumuna” atfedilir.
Açık olmak istiyorum: Bu gerçeklik göz önüne alındığında, ruh sağlığı, şirketlerin yeni temel KPI'sı olmak için sembolik veya küçümseyen bir jest olmaktan vazgeçmelidir. Üstel, karlı ve sürdürülebilir kuruluşlara doğru ilk adım, işbirlikçiler ekibini stratejinin merkezine yerleştirmektir. Çünkü sektör, faaliyet veya piyasaya bakılmaksızın, her şirket insanlara dayanmaktadır.
Ölçülmeyen, yönetilmez
Kuruluşların her şeyi ölçtüğü bir zamanda yaşıyoruz: saat başına satışlardan sosyal ağlardaki etkileşime kadar. Bununla birlikte, ruh sağlığı söz konusu olduğunda, metrikler genellikle yoklukları için parlar. En iyi durumda, bir motivasyon konferansı düzenlenir veya genel bir “iş iklimi” araştırması uygulanır. Ama sorun bağırmadığında, fısıldadığında ne olur? Çok “sessiz rotasyon” veya Sessiz bırakma Açıklayıcı bir örnektir. İnsanlar bir günden diğerine pes etmezler. Önce bağlantıyı kesiyorlar. Coşku kaybediyorlar. Minimanı yerine getirirler. Sonunda ayrılırlar. Ve bu olduğunda, açıklama daha iyi bir iş teklifidir. Soru nadiren formüle edilmiştir: ne yaptık ya da yapmayı bıraktık, böylece o kişi ayrılır?
Devamsızlıkla benzer bir şey olur (Meksika'daki herhangi bir şirketin sonuçlarının kanseri). Cevap genellikle kontrol edilir: yaptırımlar uygulanır veya sert protokoller kurulur. Ancak bu devamsızlıkları neyin motive ettiğini düşünmek için çok az şey duruyor. Çoğu zaman, nedenler kaygı, uykusuzluk, kronik tükenme, Tükenmişlik veya çözülmemiş çatışmalar. Ölçülmezse, görülmez. Ve eğer görülmezse, yönetemez ve geliştiremezsiniz.
Aksesuardan yapısal
Ruh sağlığı, üretkenlik, kalite veya güvenlik gibi bir şirketin yönetim sisteminin yapısal bir ekseni olarak “ekstra” olmayı bırakmalı ve entegre olmalıdır.
Bir organizasyondaki zihinsel sağlığı ölçmek, süreçleri, liderlikleri ve çalışma ortamlarını yeniden tasarlamak için açık bir rehber sunar. İnsanların değiştirilebilir kaynaklar değil, bakım ve eşlik gerektiren insan sistemlerini kabul eden etik bir karardır. Gerçekten önemli olan sadece ölçmek değil, aynı zamanda bu bilgileri nasıl yönettiğimiz ve ondan hangi kararları verdiğimizdir.
Bir meditasyon uygulaması kurmak veya bir dinlenme odası uygulamak yeterli değildir. Ruh sağlığı bir iş direği olmalıdır. Riskleri öngörmenize, yetenekleri korumanıza ve daha iyi kararlar vermenize olanak tanıyan bir KPI.
Mevcut çalışma ortamında, zihinsel sağlığı görmezden gelmek artık bir seçenek değildir. Bunu yönetim modellerine entegre etmeyen şirketler rekabetçi bir dezavantajdadır: üretkenliği, itibarını ve yeteneklerini kaybederler. Yeni nesiller zihinsel sağlıklarına öncelik veriyorlar ve net eylemler olmadan kuruluşlar insanların tükenme riski taşıyor.